= Welkom =


Welkom op de website Kinderen van het Licht


In dit nieuwe tijdperk van wakkerworden
waarin de wereld talloze veranderingen
ondergaat die de mens zelf heeft geschapen
uit onwetendheid, wil deze website terug
gaan naar de bron.
De kinderen van het Licht zullen wereldwijd
opstaan en leiden vanuit hun innerlijke kracht
Laten we hand in hand de waarheid aan het
licht komen en ons verbonden bewustzijn
samen sterken tot een wereld van eenheid.


28 juli 2012

Therapie op afstand lijkt te werken



Medisch Dossier, april 2012
Bidden, reiki en andere therapieën op afstand lijken te werken – al tast men in het duister over hoe dat komt.

De resultaten waren onmiskenbaar, maar onverklaarbaar. In een onderzoek bleek een groep vrouwen die onlangs een keizersnede hadden ondergaan een significant lagere hartslag en bloeddruk te hebben. Zij waren het doel geweest van een reikigenezer, die honderd kilometer van hen verwijderd was. De onderzoekers van de universiteit van Toronto in Canada hadden niet specifiek op deze cardiovasculaire effecten getest. Ze wilden zien of een reikigenezer op afstand de pijn kon verminderen bij vrouwen die bevallen waren met de keizersnede. Dat laatste bleek niet het geval voor de veertig vrouwen die de reikibehandeling kregen en vergeleken werden met een andere groep van veertig vrouwen die alleen pijnmedicatie kregen.

Omdat het een dubbelblind onderzoek betrof, wist geen van de vrouwen dat ze waren geselecteerd voor de healing. Toch had iedereen in de reikigroep een lagere hartslag – ongeveer 74 per minuut (bpm) ten opzichte van bijna 80 bpm in de groep met alleen pijnbestrijding – en tijdens de eerste drie dagen na de operatie een lagere systolische bloeddruk (106 versus 111 mmHg). Deze uitslag komt overeen met die uit drie eerdere studies naar reiki op afstand. Toch zijn de onderzoekers van mening dat dit toeval kan zijn, omdat ‘het werkingsmechanisme bij reiki op afstand onbekend is’1.

Van mening veranderd
De conclusie van de onderzoekers uit Toronto is niet ongewoon. Deze ontwikkeling van onbevooroordeeldheid naar botte ontkenning is al eens geïllustreerd aan de hand van een reeks onderzoeken naar gebed en genezing over een periode van negen jaar door een en hetzelfde onderzoeksteam. In hun eerste analyse van studies naar de werking van gebed voor iemand anders (voorbede) concludeerde het onderzoeksteam van de universiteit van Cambridge ‘dat het bewijs tot dusver interessant genoeg is om verder onderzoek te rechtvaardigen’. Zij noemden zelfs God in hun samenvatting: ‘Als er iets goeds voortkomt uit Gods reactie op gebed ligt het hoogstwaarschijnlijk buiten ons vermogen om dat aan te tonen’2.
In 2007 hadden de onderzoekers – inmiddels werkzaam bij Hertford College, Oxford University – de selectie teruggebracht tot tien onderzoeken. Deze omvatten in totaal 7646 deelnemers die voldeden aan de strenge eisen van Cochrane. Maar opnieuw luidde hun conclusie dat het effect van gebed verder onderzoek rechtvaardigde3.

Twee jaar later echter waren ze compleet van mening van veranderd. ‘We zijn er niet van overtuigd dat verder onderzoek naar deze interventie (bidden) gerechtvaardigd is en geven er de voorkeur aan bij dit onderzoek andere gezondheidsvragen te verkennen’, zo stelden ze. Toch waren de onderzoeksgegevens exact dezelfde als die uit 2007 4.

Kanttekeningen bij Benson
Hun terugkeer naar scepticisme is begrijpelijk. Suggereren dat bijvoorbeeld reiki, geloofsgenezing, gebed, intenties (het opdragen van gebed aan iemand), therapeutic touch, spirituele healing en healing op afstand zouden helpen, roept vragen op over veel van de moderne wetenschap, biologie en geneeskunde, en zelfs over het bestaan van God. Artsen en onderzoekers kijken met dezelfde ogen naar genezing op afstand als de natuurkundige Albert Einstein naar het fenomeen non-localiteit, of kwantumverstrengeling (een concept uit de kwantummechanica), dat hij de beroemde omschrijving ‘griezelige activiteit op afstand’ meegaf.

Elke denkbare uitkomst wordt altijd weer afgedaan als het resultaat van wishful thinking of placebo-effect, slecht onderzoek en zelfs verkeerde berekening van de gegevens. Het laatste woord over dit omstreden begrip was volgens sceptici dat van Herbert Benson van Harvard Medical School. Voor zijn onderzoek met de naam STEP (Study of the Therapeutic Effects of Intercessory Prayer) – had hij 1800 patiënten geworven die een bypass-operatie van de kransslagaders kregen en hen in drie groepen verdeeld. Voor de eerste groep patiënten werd gebeden zonder dat zij het wisten. Voor de tweede werd niet gebeden, hetgeen men niet wist. Voor de derde werd gebeden en dat wist men ook.

De gebedsgroepen werden geselecteerd uit vier Christelijke geloven. De ‘bidders’ kregen de voornaam en de eerste letter van de achternaam van degene voor wie ze moesten bidden te horen en als opdracht om in hun gebed de zinsnede ‘voor een succesvolle operatie en een snel en gezond herstel zonder complicaties’ op te nemen.
De opzienbarende conclusie was niet alleen dat gebed niet werkte – geen enkele groep profiteerde hiervan – maar zelfs negatief werkte. De groep die wist dat er voor hen gebeden werd, verging het het slechtst: 59 procent leed aan postoperatieve complicaties. In de andere twee groepen was dat respectievelijk 52 en 51 procent 5.

Critici van STEP brachten hiertegen in dat Benson geen situatie uit het werkelijke leven kopieerde of de best practice uit zijn eerdere studies naar gebed gebruikte. De meeste mensen kennen degene voor wie ze bidden en andere onderzoeken trachtten dit doorgaans te imiteren door alle betrokkenen tevoren te laten kennismaken. Alleen de voornaam en achternaamsinitiaal kennen geeft een scheve vergelijking op dit punt. Voorts hadden de gebedsstudies vóór STEP een exacte en meetbare uitkomst onderzocht.
Dan was er nog de factor van de mensen voor wie gebeden werd. Deze waren verre van passief. Veel van degenen die meededen aan STEP waren teleurgesteld dat de groepen die baden niet bestonden uit familieleden, intimi of leden van hun eigen kerkgenootschap.



Onbeantwoord gebed
Van alle interventies op afstand is vooral gebed problematisch omdat het uit drie betrokken partijen bestaat: degene die bidt, degene voor wie wordt gebeden en God – wiens bestaan wordt verondersteld, en die wordt aangeroepen om in te grijpen en te genezen. Bernadette Soubirous – die in 1858 het bedevaartsoord Lourdes stichtte nadat ze daar verschijningen had gehad van de maagd Maria – vertelde dat God niet betrokken wenste te raken bij menselijke aangelegenheden. In haar woorden: ‘De wonderen van God zijn niet ten onrechte uiterst zeldzaam.’

Dit verklaart misschien waarom ander gebedsonderzoek zo tweeslachtig is: soms blijkt het wel en soms ook niet te helpen. Cardioloog Mitch Krucoff vond beide uitkomsten in zijn twee MANTRA-gebedsonderzoeken (Monitoring and Actualization of Noetic Training). Het eerste daarvan omvatte 150 hartpatiënten die een stent-angioplastiek vanwege verstopte aderen zouden ondergaan. Die verdeelde hij in vijf subgroepen. De eerste kreeg alleen de gebruikelijke behandeling, terwijl de overige vier de standaardbehandeling plus een ‘noëtische’ (lichaam-geest-)therapie kregen, zoals relaxatie, therapeutic touch, geleide verbeelding of bidden. Alle noëtische groepen zagen een gezondheidsverbetering van 50 procent tijdens hun ziekenhuisverblijf, ten opzichte van de eerste groep patiënten. Ook hadden ze 30 procent minder vaak een fatale afloop als hartaanvallen en overlijden. In de noëtische benaderingen stak bidden er met kop en schouders bovenuit. Mogelijk was dat een weerslag van de selectie van gebedsgroepen, die gebed door boeddhistische kloostermonniken, karmelitaanse nonnen en boodschappen in de Klaagmuur in Jerusalem omvatte 6.

Aangemoedigd door dit succes deed Krucoff een tweede MANTRA-onderzoek, ditmaal met 748 patiënten die een angioplastiek zouden ondergaan en met twaalf gebedsgroepen. Deze keer vergeleek hij bidden met drie andere therapieën plus de standaardbehandeling – maar de uitkomst was nu in alle gevallen hetzelfde. Hierbij moet worden aangetekend dat het onderzoek werd doorkruist door de terroristische aanslag van 9/11 op New York, wat de deelname van patiënten dusdanig verstoorde dat Krucoff twee verschillende gebedsgroepen moest gebruiken 7.
Vier jaar eerder was een onderzoeksgroep van de Mayo Clinic in Rochester/Minnesota tot een soortgelijke conclusie gekomen: bidden maakt gewoon geen verschil. In een groot onderzoek van 799 patiënten dat 26 weken duurde, werd geconcludeerd dat gebed niet bevorderlijk werkte op overleving, percentage hartaanvallen, de noodzaak van verdere ingrepen of ziekenhuisopnamen 8.

Verhoord gebed
Ondanks de problemen die verbonden zijn aan een poging om te bewijzen wat door velen vanuit de aard der zaak als onbewijsbaar wordt beschouwd, hebben veel onderzoeken de werkzaamheid van gebed aangetoond.

Een van de bekendste onderzoeken op dit terrein werd gedaan in 1988 door Randolph Byrd, een cardioloog uit San Francisco, Californië. Hij ontdekte dat hartbewakingspatiënten veel minder symptomen en minder behandeling en medicijnen nodig hadden als er voor hen werd gebeden9. Een groot dubbelblind onderzoek met 990 deelnemers ontdekte dat bij hartpatiënten door gebed de symptomen met 10 procent afnamen 10.

Deze resultaten zijn niet ongewoon. Unity – een organisatie die wereldwijd 900 kerkgenootschappen en geestelijke organisaties van allerlei richtingen vertegenwoordigt – riep in XXXX een ‘bureau voor gebedsonderzoek’ in het leven, dat gebedsonderzoek verzamelt dat voldoet aan de criteria van ‘goed wetenschappelijk onderzoek’ (dubbelblind, gerandomiseerd en peer-reviewed). De onderzoekers hielden de 350 alleen al in de Verenigde Staten uitgevoerde onderzoeken tegen het licht en ontdekten dat 75 procent een positieve invloed op de genezing had aangetoond, 17 procent geen invloed en 7 procent zelfs een negatief effect, zoals in Bensons eigen onderzoek 11.

Zelfs de scepticus Edzard Ernst, tot voor kort hoogleraar alternatieve geneeskunde aan de universiteit van Exeter, heeft 23 trials over heling op afstand onder de loep genomen, waaronder bidden, mentale heling, therapeutic touch en spirituele heling. Dertien daarvan – ofwel 53 procent – hadden ‘een statistisch significant behandeleffect’ 12.

Bij zijn onderzoek naar zeventien gebedsstudies kwam professor David Hodge van de Arizona State University tot eenzelfde, positieve conclusie. Over het geheel genomen bleek bidden een positieve uitwerking te hebben. Zijn bevindingen weerleggen de negatieve resultaten uit het onderzoek van Benson. ‘Als we het gemiddelde van de uitkomst van alle zeventien studies samen nemen en dat corrigeren voor de groepsgrootte, blijft er een positief nettoresultaat over voor de gebedsgroep’, was zijn conclusie 13.

Wel betwijfelt hij of alle studies zouden beantwoorden aan de strenge criteria voor ‘goed’ wetenschappelijk onderzoek – een visie waar de socioloog Wendy Cadge het mee eens zou zijn. Cadge beoordeelde gebedsstudies uit de jaren 1965-2006 en zag een grote verscheidenheid aan resultaten. Maar ze zet vraagtekens bij de gebruikte wetenschappelijke methodes, omdat niet valt uit te sluiten dat voor mensen voor wie niet in het onderzoek werd gebeden, dat wellicht door verwanten gebeurde. En hoe kon men de juiste ‘dosering’ vaststellen of controleren of het om wel- of niet-gelovigen ging 14?

Onderzoekers van de universiteit van Texas in San Antonio wijdden een studie met 86 vrijwilligers uit plaatselijke kerkgenootschappen aan de houding van de gebedsontvangers, die in dit geval niet wisten of er wel of niet voor ze werd gebeden. De interessante conclusie luidde dat gebed alleen hielp bij wie ook geloofde dat het zou helpen. De meest positieve resultaten werden bereikt bij wie daar het sterkst van overtuigd waren 15.

De geest is sterker dan het lichaam
Deze stelling werd goed aangetoond door onderzoekers van Curtin University uit Perth in Australië, die stuitten op de daar onder Aboriginals – die de oerwoudgeneeskunde en traditionele heling aanhangen – gangbare uitdrukking ‘waar je niet in gelooft, dat helpt je ook niet’, wat een belangrijk aspect van heling op afstand is16. Maar hoewel van belang, hoeft het niet essentieel te zijn. Dat blijkt uit de vele dubbelblinde onderzoeken die naar genezing op afstand gedaan zijn. Een criticus zou kunnen aanvoeren dat ook deze onderzoeken – zij het dubbelblind – toch een setting behelzen waarin de proefpersoon weet dat hij eventueel het doel van een heling is.

Er is echter ook onderzoek gedaan bij 22 halfapen (Otolemur garnettii) – om de vertekening door het typisch menselijke te vermijden. Deze primaten vertoonden allemaal chronisch zelfverwondend gedrag, wat tot ernstige wonden kon leiden. Ze werden naar willekeur ingedeeld in twee groepen. Voor de ene groep werd gebeden en de andere werd behandeld voor de wonden. Bij de dieren waarvoor werd gebeden, werden de wonden kleiner, groeide het aantal rode bloedcellen sneller en nam het zelfverwondend gedrag sneller af dan in de wondbehandelingsgroep 17.

Dr. Jeanne Achterberg van de Southwestern Medical School in Dallas, Texas, draagt nog een stukje bij aan de puzzel. Zij had elf genezers op Hawaii bij elkaar gebracht die hun geneeswijze omschreven als het zenden van gebeden, intenties of alleen maar hun beste wensen. Elk van hen zond zijn of haar eigen vorm van heling naar elf ontvangenden, van wie de hersenen gedurende het hele onderzoek in beeld werden gebracht met een MRI-scanner (magnetic resonance imaging). Er was geen contact tussen ontvanger en genezer. Deze laatsten hadden de instructie gekregen om willekeurig, met tussenpozen van twee minuten, ‘helende gedachten’ te zenden. De ontvanger was hier niet van op de hoogte. Toch werd op het exacte moment dat de heler gedachten zond, het brein van de ontvanger geactiveerd. Achterberg schatte dat de kans op een dergelijke exacte correlatie tussen elf genezers en hun ontvangers ongeveer 1 op de 10.000 was 18.

Een soortgelijke uitkomst kwam naar voren uit een onderzoek naar spirituele ervaringen van Brick Johnstone, neuroloog aan de universiteit van Missouri. Hij ontdekte dat gevoelens van transcendentie, universele verbondenheid en verminderd gevoel van individualiteit ontstaan wanneer de rechter pariëtale hersenkwab minder actief is. Dit kan bereikt worden door meditatie en gebed, maar het zou wel eens hetzelfde verschijnsel kunnen zijn dat Achterberg waarnam wanneer een ander bidt voor ons19.



Wat gebeurt er precies?
Meta-analyses wijzen erop dat genezing op afstand vaker wel dan niet werkt. Achterberg en haar team hebben ook ontdekt dat er sprake is van iets anders dan het placebo-effect.

Jeff Levin die werkt aan de Eastern Virgina Medical School gelooft dat heling op afstand en gebed echte fenomenen zijn – natuurverschijnselen – die verklaard kunnen worden door natuurwetten, en niet zozeer door bovennatuurlijke wetten. Wel is het zo dat die verklaring eerder moet worden gezocht in het rijk van de kwantumfysica dan in de klassieke natuurkunde. Volgens de theorie van de kwantummechanica is heling uit de verte in wezen een niet-lokaal effect, zo stelt hij, maar zelfs de bovennatuurlijke verklaring − die uitgaat van het bestaan van een goddelijke schepper − zou op waarheid kunnen berusten20. Als heling op afstand een niet-lokaal effect is, dan is het huidige model om het effect te meten ongeschikt. Volgens holistisch genezer dr. Larry Dossey zou dat de reden kunnen zijn van de tegenstrijdige onderzoeksresultaten. Er moet dus een andere manier worden gevonden om het effect te meten, niet het gangbare dubbelblinde placebogecontroleerde model 21.

Uiteindelijk is het met genezing uit de verte net als met religie: de gelovige en de niet-gelovige zijn niet te overtuigen. Door ongelovig te blijven wijken sceptici en militante atheïsten af van de meerderheid. Een enquête van Time/CNN ontdekte het volgende: 82 procent van de Amerikanen gelooft dat gebed ernstige ziekte kan genezen, 73 procent dat bidden voor anderen werkt − en 64 procent wil dat hun dokter met hen mee bidt22.
En wie een afwijkende mening heeft, zou wel erg voorbarig zijn om studies waaruit blijkt dat bidden helpt openlijk af te wijzen, zegt Rajasekhar Ramakrishnan van het Columbia University Medical Centre23.
Totdat we het raadsel van het menselijk bewustzijn, de reikwijdte en de kracht daarvan volledig hebben doorgrond, zouden dat wel eens wijze woorden kunnen zijn.

Door Bryan Hubbard

Lees verder onder de noten.....
1BMJ Open, 2011; 1: e000021; doi: 10.1136/bmjopen-2010-000021
2Cochrane Database Syst Rev, 2000; 2: CD000368
3Cochrane Database Syst Rev, 2007; 1: CD000368
4Cochrane Database Syst Rev, 2009; 2: CD000368
5Am Heart J, 2006; 151: 934-942
6Am Heart J, 2001; 142: 760-767
7Lancet, 2005; 366: 211-217
8Mayo Clin Proc, 2001; 76: 1192-1198
9South Med J, 1988; 81: 826-829
10Arch Intern Med, 1999; 159: 2273-2278
11www.unityonline.org
12Ann Intern Med, 2000; 132: 903-910
13Res Soc Work Pract, 2007; 17: 174-187
14J Religion, 2009; 89: 299-327
15J Altern Complement Med, 2004; 10: 438-448
16J Ethnobiol Ethnomed, 2010; 6: 18
17Altern Ther Health Med, 2006; 12: 42-48
18J Altern Complement Med, 2005; 11: 965-971
19Zygon, 2008; 43: 861-874
20Altern Ther Health Med, 1996; 2: 66-73
21Explore [NY], 2010; 6: 295-307
22Holist Nurs Pract, 2000; 14: 40-48
23Perspect Biol Med, 2006; 49: 504-514
Therapeutic touch
Therapeutic touch (TT) is een energiehelende therapie die – ondanks wat zijn naam doet vermoeden – meestal niet vereist dat degene die men wil helen daadwerkelijk wordt aangeraakt. Beoefenaars zeggen dat ze het energieveld van de patiënt kunnen opsporen en behandelen en blokkeringen ongedaan maken, waardoor het genezingsproces van het immuunsysteem in gang wordt gezet.
Dit was onderwerp van een beroemd – of berucht – staaltje van onderzoek dat was opgezet door de negen jaar oude Emily Ross, die als jongste aller tijden publiceerde in de Journal of the American Medical Association (JAMA). Met de hulp van de sceptische Steven Barrett – oprichter van de Amerikaanse website tegen kwakzalvers – testte Emily de kwaliteiten van 21 TT-beoefenaars. Terwijl zij achter een scherm stond, vroeg ze hen de positie van haar handen te noemen aan de hand van haar aura. Het succespercentage was ongeveer 44 procent, grofweg even veel als op grond van het toeval verwacht mocht worden1. Sommige meta-analyses geven echter positievere resultaten:
• een daarvan, waarin negentien gecontroleerde trials gezamenlijk werden geanalyseerd, vond dat 58 procent statistisch significante effecten opleverde, hoewel de kwaliteit van de onderzoeken doorgaans ‘matig tot slecht’ was2;
• een review van negen als ‘goed’ gekwalificeerde studies gaf in elk daarvan positieve lichamelijke en psychologische effecten van TT te zien3;
• in een analyse van negen andere onderzoeken bleek TT ‘een significante reductie’ te hebben gegeven van de mate van niet-chronische angst4.
1JAMA. 1998; 279: 1005-1010
2Altern Ther Suppl [Definitions and Standards in Healing Research], 2003; 9: A56-A71
3Nurs Sci Quart, 1999; 12: 52-61
4Focus Altern Complement Ther, 2000; 5: 106
Bidden voor jezelf
Hoewel de meeste studies zijn verricht naar het effect van bidden voor anderen (intercessorisch gebed), lijkt bidden voor je eigen gezondheid ook te helpen.
Een onderzoek van 151 adolescenten bracht aan het licht dat tot 80 procent van hen de conventionele behandelingen om de astmasymptomen onder controle te krijgen afwijst en in plaats daarvan zijn toevlucht neemt tot complementaire en spirituele therapieën als bidden1.
Gebed blijkt ook te helpen bij mensen die kampen met ziekte, verdriet, trauma en woede. Ongeveer driekwart van de mensen die bidden, doen dat als een coping-strategie om te kunnen omgaan met slechte relaties of negatieve emoties2.
De psychologische voordelen van gebed kwamen nadrukkelijk naar voren in een onderzoek van 53 studenten aan wie was gevraagd om te bidden voor een slachtoffer van kanker of om haar gewoon het beste te wensen. Degenen die baden, bemerkten dat ze minder kwaad en agressief werden, met name wanneer iemand hen overstuur had gemaakt3.
1Proceedings of the National Conference in Pediatric Psychology, San Antonio, Texas, 14-16 april 2011
2Soc Psychol Quart, 2010; 73: 417-437
3Pers Soc Psychol Bull, 2011; 37: 830-837
Bidden op internet
Vandaag de dag bidden mensen niet alleen meer voor elkaar in een kerk – het gebeurt ook op internet. Online komen er steeds meer steungroepen voor vrouwen met borstkanker, soms nog versterkt met berichten per mobiele telefoon.
Aan de universiteit van Wisconsin werd de werking onderzocht van een online sociaal netwerk met 97 patiënten. Bidden online bleek te helpen tegen angst en stress, zo ontdekten de onderzoekers, omdat dit het geloof in een hiernamaals, het vertrouwen in God en de waardering van het eigen leven versterkte1.
1Psycho-oncology, 2007; 16: 676-687
Het placebo-effect
Sceptici doen ieder positief effect van genezing op afstand af als een placebo-effect. Dit opzienbarende fenomeen − dat gemiddeld een derde van de deelnemers in alle medische en geneesmiddeltrials ervaren − toont de geneeskracht van de geest aan.
In één onderzoek gaven artsen toe dat ze aan 60 procent van de deelnemers een nutteloze neppil hadden gegeven en de helft daarvan had er positieve effecten van ervaren1.
Een ander onderzoek bevatte aanwijzingen dat deze praktijk de laatste tijd steeds gangbaarder was geworden. Onderzoekers van de universiteit van Zürich schatten dat tot 80 procent van de artsen placebo’s hebben gebruikt. Ook denken ze dat elke verpleegkundige op enig moment zijn/haar toevlucht tot een placebo neemt2.
1BMJ, 2004; 329: 944-946
2BMC Med, 2010; 8: 15
Er is meer tussen hemel en aarde…..
Wie twijfelt aan de genezende kracht van de geest moet verder lezen. Een soefi (een beoefenaar van het soefisme − de esotherische richting binnen de Islam) verrichte onder laboratoriumcondities een wonderbaarlijke genezing in het bijzijn van een groep Westerse wetenschappers.
De soefi stak een ongesteriliseerde metalen pen door zijn ene wang de mond in, die er door zijn andere wang weer uitkwam. De linkerwond die dat achterliet, genas binnen twee minuten en de rechter was acht uur later voor driekwart geheeld.
Om bedrog uit te sluiten was de soefi al die tijd verbonden met een eeg-apparaat (elektro-encefalogram) en radiologische en axiale computertomografie (CT-)beelden bevestigden dat de pen inderdaad door elke wang heen was gegaan1.
1Adv Mind Body Med, 2001; 17: 203-209


2 opmerkingen:

  1. Dag Pascal,

    Ik hoop dat het met jou fantastisch gaat. Ik wens je het allerbeste toe.

    Warme groetjes van Els

    BeantwoordenVerwijderen