= Welkom =


Welkom op de website Kinderen van het Licht


In dit nieuwe tijdperk van wakkerworden
waarin de wereld talloze veranderingen
ondergaat die de mens zelf heeft geschapen
uit onwetendheid, wil deze website terug
gaan naar de bron.
De kinderen van het Licht zullen wereldwijd
opstaan en leiden vanuit hun innerlijke kracht
Laten we hand in hand de waarheid aan het
licht komen en ons verbonden bewustzijn
samen sterken tot een wereld van eenheid.


30 december 2015

Fijne Feestdagen van het licht



Wij wensen iedereen fijne feestdagen
en een prettig nieuwjaar toe.

Mogen we volgend jaar nog
bewuster en aandachtiger
naar ons innerlijk kijken
en zo de wereld liefdevol beleven.

Met onze ziel op de eerste plaats
en het hart op de juiste plaats
bewandelen we de gouden
middenweg van het leven.

 Bedankt aan alle lezers om
ons te blijven volgen, nog meer
innerlijk nieuws zal volgen.


Kinderen van het licht


26 december 2015

Het geschenk van het leven




In het leven verandert
elk moment alles

wat kan je anders doen
dan dit te omarmen?

zelfs al zouden we
tegen de stroom inzwemmen

dan nog veranderd alles

maar wat wij verandering noemen
is eigenlijk een geschenk van het leven

dat op de juiste tijd tot bij jou komt
waarom zou je hier tegen inzwemmen?


Pascal delay

Marcel messing: Kertboodschap 2015 Vrede op aarde



Vrede op Aarde

Als stofwolken van haat
ogen van licht verblinden,
angst door straten en stegen sluipt,
terreur als een besmettelijk virus
de geest van tallozen besmet,
dan nog zal ik vertrouwen
op het licht van de waarheid,
op de liefde die alles heelt.



Als bommenwerpers
vrachten van verderf en haat
vanuit een grauwe hemel
op een bedroefde aarde laten vallen,
piloten lichamen van
uiteengescheurde mensen en dieren
in een verzengend vuur niet meer zien,
als lijden van levende wezens
hoger opstijgt naar de hemel
dan vlammen neerdalen op de aarde,
dan nog zal ik vertrouwen
op de nieuwe dag die eens komen zal,
op het ongeschonden graan in niet verbrande akkers
dat eens ontkiemen zal tot gouden korenaren.



Als prikkeldraad en muren
nieuwe grenzen zijn geworden
onder de grenzeloze hemel,
als godsdienst verworden is
tot fanatisme en extremisme,
handen vol warmte plotseling wapens dragen,
gezichten zich verbergen achter maskers van haat,
wrede goden mensen aanzetten
tot nog meer geweld,
dan nog zal ik vertrouwen
dat het oorspronkelijk gelaat van licht
eens in elkanders aangezicht zal schijnen.

Als de dag nacht geworden is,
laatste ochtendgloren gestorven lijkt,
als de hemel verduisterd wordt
door wolken van wraak,
regens van verdriet
neerdalen op geteisterde aarde,
dan nog zal ik een glimlach geven
aan verbitterde gezichten vol wanhoop.



Als zelfzuchtige machthebbers
twisten in parlementen
die arena’s van strijd geworden zijn,
zachte en wijze woorden vervangen zijn
door woorden die kwetsen en doden,
gelijk meer telt dan geluk,
als politiek tot twistappel verworden is
tussen elkaar bestrijdende partijen,
de vijand steeds weer de ander is,
als wijsheid kreupel door de straten van angst trekt,
dan nog zal ik vertrouwen
dat woede en haat eens zullen uitrazen
op de ruïnes van vervallen beschaving,
de witte roos van liefde bloeien zal.



Als er straks misschien meer weeskinderen
zullen zijn dan ouders,
steeds meer levende doden, doden begraven,
als het brullend beest van haat
straks overal zijn klauwen uitslaat,
het zevende zegel van terreur ontsloten wordt,
als bijna iedereen de afgod
van het beeldscherm aanbidden zal,
dan nog zal ik vertrouwen
dat eens het lam naast de leeuw zal liggen,
dat het beest in ons nimmer zegevieren zal.



Als supermarkten in neonletters verkondigen
dat het Kerstmis is,
de Kerstman in roodscharlaken mantel van bedrog
grijnzend achter een valse baard
zijn wereldse koopwaar aanbiedt,
als zijn glinsterende arrenslee
voortgetrokken door wolven van begeerte en leugen
iedere herinnering aan Christus tracht uit te wissen,
overvolle etalages met kitsch, klatergoud en kunstkerstbomen
onze innerlijk leegte tentoonstellen,
jingle-bells en valse liederen
overal op kerstmarkten van bedrog klinken,
als valse engelen met valse engelenharen
ons vasthouden in het taaie net van illusie,



dan nog zal ik spreken, roepen, zingen, dansen en dichten
dat meer dan tweeduizend jaar geleden
een groot meester op aarde werd geboren
die de boodschap van licht en liefde
van barmhartigheid en vergeving
in akkers van ontelbare harten zaaide,
leerde dat het zwaard gericht op de ander
eens onszelf treffen zal,
dat vuur van haat nimmer geblust wordt
door nog meer vuur van haat,
dat we om ons heen
de manifestatie zien
van de boom van zelfzucht
die door de eeuwen heen
in talloze harten wortel schoot,
dat alles met allen verbonden is,
dat onsterfelijk leven pas oprijst
door te sterven vóór de dood,
dat ware geboorte wedergeboorte is,
dat midden in de kribbe, de voederbak van deze wereld,
midden in de afval en het puin,
het eeuwige licht geboren wordt
in de grot van het hart
als iedere verstening wordt doorbroken,
muren van haat en waan worden geslecht,
prikkeldraad verbindingskoord van leven wordt.



Hoor,

de stille nacht zingt zacht in eigen hart
als het vuur van strijdliederen gedoofd is.

Zie,

Daar naderen al drie wijzen uit het innerlijke oosten.
In hun handen goud van eeuwig glanzend leven,
wierook van geheiligd leven,
mirre van leven dat uitrijst boven de dood.



Vrede op aarde,
vrede in het eigen hart.
Ook al woedt nog steeds het vuur
van twist en haat:

Vrede, vrede, vrede!
Shanti, shanti, shanti!
Sjaloom, sjaloom, sjaloom!
Salam, salam, salam!




©Marcel Messing
(Kerst, 2015)




Marcel messing: Nieuwsbrief november 2015



Nieuwsbrief december 2015
Eindelijk weer een nieuwsbrief. Vanuit de Ariège, waar we sinds 15 juni jl. weer wonen, het prachtige Franse departement, dat in de Middeleeuwen tot Occitanië behoorde. De Ariège, waar in de Middeleeuwen de katharen in alle eenvoud en oprechtheid het innerlijk pad van de Christus volgden. De dramatische afslachting van deze christelijke beweging dringt steeds meer overal door. Als het me gegeven is, hoop ik ooit nog eens een tweede boek aan de katharen te kunnen wijden. En waar kan dat beter dan hier?


We zijn intussen heel goed geacclimatiseerd en geïntegreerd. Het departement is ons zeer vertrouwd. Nieuwe vriendschappen ontstaan, oude worden hier en daar weer aangehaald. Zonder bindingen, want het leven is als een stromende bergbeek, een rivier. En zoals alle bergstromen en rivieren in de zee uitmonden, zo mondt ons leven eens uit in de oceaan van het bestaan. De kunst is om geen sporen na te laten. Zoals een vogel in de lucht de hemel niet hoeft te zoeken en zijn vleugelslagen geen sporen nalaten, zo kunnen ook wij leven, in het besef dat daar waar innerlijke vrede is de hemel zich opent en daar waar haat, afgunst en vijandschap zijn de poorten van de hel opengaan.


Regelmatig, maar zonder me te binden aan een vaste periode, zullen er weer artikelen en poëtische reflecties op deze site verschijnen. Juist nu de wereld in grote beroering verkeert, overal chaos op de loer ligt, is het van groot belang de lamp van licht en liefde in ons hart brandend te houden. De wereld is de tijd van grote turbulentie binnengegaan en het is wijs om waakzaam te zijn en te blijven. Het grote spel dat op deze planeet gespeeld wordt, wordt beheerst door duistere krachten achter het wereldtoneel, zoals beschreven in mijn boek Worden Wij Wakker? Nimmer echter zal duisternis zegevieren. Licht is de essentie van al wat is, ook al is het in duistere tijden soms moeilijk te zien. Vanuit de grondeloosheid rijst onophoudelijk liefde op, die vorm aanneemt in tijd en ruimte. Ervaarbaar, als we loskomen van alle banden, dogma’s, concepten, ideeën, oordelen en vooroordelen.
Zodra een boek klaar is en/of er weer enkele lezingen of een themamiddag gegeven zullen worden in Nederland/België, zal dat op deze site kenbaar worden gemaakt.
Nu de commercie in schreeuwerige reclames de herinnering aan de geboorte van Christus exploiteert, is het wellicht goed even stil te staan bij de geboorte van een groot leraar, nu meer dan 2000 jaar geleden. Dan zullen we wellicht verbaasd zijn over wat er mis is met Kerstmis. Vervang het woordje ‘kerst’ door ‘Christus’ en je ziet hoe een en ander in kleurig kerstpapier is ingepakt om ons te misleiden, onze begeerten aan te wakkeren. Kerstmis, kerstvakantie, kerstrapport, kerstbal, kerstdiner, kerstconcert, kerstsfeer.


Met groot respect blijven de boeddhisten de geboorte van de Boeddha herdenken, de hindoes de geboorte van Krishna. Vele anderen herdenken weer hun grote voorbeelden met respect.
En hoe herinnert zich de zich christelijk noemende cultuur haar leraar, een cultuur die zowel grootse als dramatische dingen teweeg heeft gebracht? Velen lijken de naam van de grote leraar niet meer te durven of te willen uitspreken, verschuilen zich achter een sluier van vals engelenhaar en kunstsneeuw. Kerstmis is X-mis geworden, het feest van de grote onbekende?


Mede namens Marijke, wens ik u allen innerlijke vrede toe, zo hard nodig in deze barre tijden! Meer daarover in de poëtische overweging ‘Vrede op aarde’. In ‘De waan van godsdienstoorlogen’ (3 delen), worden beknopt de achtergronden van de huidige godsdienstige conflicten beschreven. Zie alvast deel 1.
Zie tot slot ook ‘De leegte ontledigen’, het eerste artikel vanuit de Ariège.
  
Marcel Messing (december 2015)


Marcel messing: De waan van godsdienstoorlogen deel 1



De waan van godsdienstoorlogen

(deel 1)



‘God, verlos mij van God.’
Meister Eckehart (13de eeuw) 
Kerken, tempels, synagogen, moskeeën
Op onze planeet bevinden zich talloze kerken, kathedralen, tempels, synagogen, moskeeën en andersoortige heiligdommen. Talloos ook zijn de priesters, predikers, dominees, goeroes, moellahs, imams, lama’s, rabbi’s en sjamanen. Ook in het new-agecircuit treffen we allerlei eigentijdse goeroes aan. Zwaaiend met nieuwe bijbels en geheimzinnige geschriften, turend naar glanzende, uitslaande pendels, fluisterend over naderende ruimtecommando’s van Isjtar, zwelgend in mediamieke openbaringen, genietend van in wierook gehulde bizarre spiritistische seances – menige new-agepaus verkondigt met volle overtuiging zijn nieuwe dogma’s in vaak oncontroleerbare orakeltaal.



Zij die zich nog maar net wisten los te maken van reeds halfvergane kerken, waar knielen, opstaan, tinkelende belletjes, adembenemende wierook en gregoriaanse liederen het religieuze ritme bepaalden, kleven opnieuw als vliegen aan stroperige lijmstokken van hen die spreken over bevrijding, maar zelf gevangen zijn in een net van waan. Een nieuwe generatie van schemerlampverlichten verkondigt haar evangelie, compleet met esoterische hemelen en hellen, terwijl elders op de wereld fanatici en extremisten, gehersenspoeld door allerlei ideologieën, het zwaard hanteren. Bereid om in naam van hun almachtige god het hoofd af te slaan van hen die naar hun mening hun kop verloren hebben in een duivelse wereld en nu ‘hoofdelijk’ aansprakelijk worden geacht voor al hun daden. Als slaven of knechten van hun god voeren ze vonnissen uit die geheel ontdaan zijn van mededogen en liefde.


Navrant?
Al toen de uit Bagdad afkomstige soefimysticus Mansoer al Halladj Hallaj in de negende eeuw in diepe vreugde uitriep dat hij in het diepst van zijn wezen God was, kostte hem dat letterlijk zijn hoofd. Volgens de overlevering bleef het rollende hoofd maar herhalen: ‘En toch is het waar…’



Toen Jezus op de vraag van de Schriftgeleerden of hij God was, antwoordde: ‘Gij zegt het’, was ook zijn doodvonnis getekend. Schriftgeleerden (letterknechten) worden door letters gevoed, verlichten door de allesdoordringende geest. Schriftgeleerden vervormen spirituele kennis (‘brood’) tot dogma’s (‘stenen’). Verlichten vormen ‘stenen’ om tot ‘brood’.
Al in de achttiende eeuw schreef de door de jezuïeten opgeleide Franse filosoof Voltaire in zijn La Tolérance over onthoofdingen ten gevolge van een opkomende religieuze onverdraagzaamheid. Navrant, dat een van de aanslagen in Parijs op vrijdag 13 november jl. vlak bij de Boulevard Voltaire plaatsvond.

 Voltaire

Wellicht nog navranter was de tragische aanslag in Le Bataclan, waar de hardrockgroep The Eagles of Death Metal een oorverdovend rockconcert gaf. Deze rockgroep, die enkele maanden geleden in Tel Aviv voor een uitzinnige menigte een concert gaf, schrikt er niet voor terug om een aantal liederen aan de duivel te wijden. De affiches van de groep spreken duidelijke taal. Of men zulke muziek al dan niet ‘rotzooi’ of ‘rommel’ vindt, hangt af van ieders smaak. Navrant is wel dat het Franse woord bataclan letterlijk ‘rotzooi’, ‘rommel’ betekent. Dat er allerlei coïncidenties waren op 13 november is uitgebreid op diverse websites aan bod gekomen.
Strijd der godsdiensten
Godsdienst heeft talloze mensen tot het allerhoogste, maar ook tot het allerlaagste geïnspireerd. Verwoede strijd, godsdienstoorlogen, vervolgingen, inquisitie, folteringen, brandstapels, kruistochten, vervloekingen, verbanningen. Honderden miljoenen zijn de laatste tweeduizend jaar afgeslacht, onthoofd, in koelen bloede vermoord, gevierendeeld, verbrand, moedwillig verdronken, doodgeslagen, aan een paal gespietst, vergiftigd.


In naam van een almachtige, dwingende God die op alle fronten gehoorzaamd wenst te worden. Een God die zich in diverse ‘heilige boeken’ opwerpt als schepper van dit heelal. Een God voor wie woorden als wraak, vergelding en vrees belangrijker zijn dan liefde, mededogen en vergeving. Barmhartigheid wordt alleen maar getoond als er sprake is van gehoorzaamheid en slaafse onderwerping. En de uitvoerders van deze ‘wil Gods’ trekken in iedere tijd weer verdwaasd en onwetend door de wereld om te doden, af te slachten, te moorden. In alle monotheïstische godsdiensten (judaïsme, christendom, islam) is dit gebeurd, maar ook in polytheïstische godsdiensten. En het gebeurt triest genoeg nog steeds, in ernstige mate zelfs, omdat liefde, mededogen en vergeving zich bij velen niet kunnen nestelen in het hart. Het gebod ‘Gij zult niet doden’ lijkt voor verschillende uitleggingen vatbaar.
Bloedbaden en slachtpartijen in naam van God
Menselijke gevoelens en gedachten worden vaak geprojecteerd in godsbeelden en godsdienstige overtuigingen. Weinigen verdiepen zich echter in het vaak wreedaardige karakter van ‘goden’. Maar al te snel worden goden naar het rijk der mythen en fabels verwezen. Een ernstige vergissing.
In de Middeleeuwen gaf de machtswellustige jonge paus Innocentius III (38 jaar) aan een kruistochtleger van ca. 400.000 christenen en huurmoordenaars onder leiding van de abt van Cîteaux, Arnaud Amaury, de opdracht om de katharen volledig uit te roeien. ‘Dieu le veut!’ (‘Het is Gods wil.’) In zijn bul tegen de katharen toont Innocentius zijn diepe haat en afschuw tegen deze ‘ketters’ en vervloekt hij hen van top tot teen.

  Innocentius III

‘Hoe dieper u, “soldaten van Christus”, door het bloed van de ketters waadt, hoe hoger de kwijtschelding van uw zonden. Het paradijs staat voor u open’, schreef deze ‘Dienaar der dienaren van Christus’. 
Talloos zijn de aangerichte bloedbaden geweest om ‘ketters’ uit te roeien. De katholieke theoloog Hans Küng, klasgenoot van de afgetreden paus Jozeph Ratzinger (die voormalig hoofd was van het Heilig Officie – de vroegere inquisitie – en tijdens WO II met de nazi’s heulde), schat het aantal mensen dat de afgelopen tweeduizend jaar door ‘christelijke’ oorlogen (kruistochten, inquisitie, heksenvervolgingen, ketterjachten, enzovoort) vermoord is, op circa zestig miljoen.  Fanatieke moslims, die weinig overeenkomst vertonen met hen die op vredelievende wijze de islam wensen te belijden, offeren zich vaak op gewelddadige wijze ten koste van anderen op als martelaar voor hun god. Hun wordt geleerd dat na hun ‘martelaarsdood’ het paradijs wacht, waar 72 maagden met bruine ogen hen zullen opwachten. In het Oude Testament staan talloze passages over vreselijke slachtpartijen en onthoofdingen, begaan door de Hebreeën en andere woestijnvolken. Miljoenen werden in het verleden al in naam van hun god afgeslacht. Een god over wie niet kritisch mag worden nagedacht, een god die menigeen tot de hevigste emoties brengt.


Verdeeldheid en strijd
In het christendom zijn honderden groeperingen, stromingen en sekten die elkaar genadeloos bestreden hebben en vaak nog bestrijden. De ‘enige, ware’ rooms-katholieke kerk is niet zonder bloedvergieten tot stand gekomen. Door de eeuwen heen zijn christelijke mystici en gnostici overal vervolgd. Ook de reformatie heeft talloze slachtoffers gekost. De oorlog tussen protestanten en katholieken in Ierland ligt nog niet lang achter ons en nog steeds laaien er regelmatig conflicten op. Hindoes en moslims bestreden elkaar zelfs ten tijde van Gandhi. In de islam strijdt een groot aantal soennieten wereldwijd met sjiieten, terwijl fundamentalistische moslims als salafisten en wahabieten andersdenkenden te vuur en te zwaard bestrijden. Duizenden vinden elkaar onder de zwarte vlag van Daesh (IS of ISIS) en staan ter wille van hun god een nieuw kalifaat voor door middel van een wreedaardige jihad. Dit kalifaat vindt zijn wortels mede in de afgrijselijke neokoloniale oorlogen, die de Verenigde Staten en hun geallieerden in o.a. Afghanistan, Irak, Syrië en Libië voerden en gedeeltelijk nog voeren. In Afghanistan slachten de Taliban ter wille van hun god meedogenloos hun eigen broeders en zusters af die zich niet houden aan de volgens hen veronderstelde oervorm van de islam. Deze slachtpartijen hebben mede te maken met de genadeloze geopolitieke oorlog die eerst Rusland en daarna Amerika in Afghanistan voerden. 
De islamitische fundamentalistische beweging Boko haram (de naam betekent ‘westerse opvoeding is zondig’) voert in verschillende delen van Afrika (o.a. Nigeria) een strijd tegen andersdenkenden, mede veroorzaakt door de westerse koloniale roofpartijen in ook dit werelddeel.
Natuurreligie werd lange tijd door de rooms-katholieke kerk als ‘heidens’ veroordeeld. Missionarissen, al spoedig gevolgd door militairen en captains of industry, wisten er wel raad mee. Menig christelijke groepering zegt trouwens geïnspireerd te zijn door een engel (lees: ‘wachter’ of ‘boodschapper’ van God).



Zo beroepen bijvoorbeeld de mormonen zich in hun geheime geschriften op de engel Mormon, die zich openbaarde aan de vrijmetselaar Joseph Smith, die ‘de kerk der heiligen van de laatste dagen’ stichtte. Nogal wat mormonen werken als computerspecialisten in Salt Lake City en bij de CIA. Hun presidentskandidaat, de miljardair Mit Romney, haalde in de vorige verkiezingsronde bijna de eindstreep. Mohammed kreeg volgens de gangbare traditie de Koran gedicteerd door de engel Gabril en enkele eeuwen eerder was het de engel Gabriël die de maagd Maria de geboorte van Jezus aankondigde. Of het bij Mohammed en Maria om dezelfde engel (Gabril/Gabriël) gaat, laten we hier buiten beschouwing. Dat engelen soms totaal verschillende boodschappen doorgeven, die vaak tot grote verdeeldheid en onenigheid leiden, lijkt velen niet op te vallen of te storen. Zogenaamde oecumene tracht recht te strijken wat niet recht te strijken is. Fundamentele vragen worden nauwelijks of niet gesteld. Of de verschillende boodschappen van engelen nu rechtstreeks worden ontvangen of afkomstig zijn uit astrale gebieden, bijna altijd is het resultaat verdeeldheid, afwijzing of bestrijding van andere religieuze visies. Inspiratie door ‘de Geest Gods’ wordt te pas en te onpas gebruikt om de eigen boodschap als superieur te rechtvaardigen. De duif van vrede heeft al eeuwen gebroken vleugels.
Bekeringsdrift, dromen en nachtmerries
Preekstoelen bevinden zich allang niet meer torenhoog boven aandachtig luisterende gelovigen, maar zijn verplaatst naar de begane grond in de straat, naar publieke ruimtes en achterafzaaltjes. Daar vinden in politiek-religieuze termen debatten, gesprekken, uiteenzettingen en preken over God plaats, waarbij nauwelijks gezocht wordt naar wat waarheid mogelijk inhoudt. Luisteren naar elkaar en kritische vragen stellen lijken niet van primair belang. Het niveau van een preek is allang niet meer afhankelijk van de hoogte van de kansel, maar van de vaak platvloerse, emotionele en scherpe woorden die de ether in worden geslingerd. Of dat wat God wordt genoemd al dan niet bestaat, wordt niet eens ter discussie gesteld. Menig prediker lijkt beter dan God zelf te weten wat God van de mens verlangt. De boetepreken van de dominicanen (predikheren), de bekeringsdrift en macht van de jezuïeten (tot in China toe) en vele andere missionerende christelijke predikers hadden nog niet zo lang geleden als doel om zoveel mogelijk ‘ongelovigen’ tot christen te bekeren. Menig christelijk gezagsdrager stond tot het begin van de twintigste eeuw een (nieuw) christelijk rijk voor ogen, waarin godsdienstige en geopolitieke belangen met elkaar verstrengeld zijn, een soort Heilige Roomse Rijk in een nieuw kazuifel. Menig rechtgeaarde fundamentalistische moslimleider staat in onze tijd een nieuw kalifaat voor ogen (zoals Abu Bakr al-Baghdadi van Daesh) en nogal wat soennieten en sjiieten dromen van een groot islamitisch rijk, waar voor andersdenkenden niet al te veel plaats meer is. In Turkije werkt president Erdogan hard aan zíjn ideaal: een nieuwe groot Turks (moslim)rijk in de stijl van Mustafa Kemal Atatürk. Op het beledigen van Atatürk, ‘de vader van alle Turken’, wiens portret in de werkkamer van Erdogans paleis hangt, staat overigens nog steeds een zware gevangenisstraf.

 Moestafa Kemal Ataturk

En in Jeruzalem droomt een zionistische machtselite, ten koste van talloze Palestijnen, van een Groot-Israël, een joodse staat, die volgens de belofte van Jahweh, ‘de Heer der hemelse legerscharen’, tot ver over de grenzen van Israël reikt, tot in hele delen van Irak, Syrië, Egypte, Libië en Jordanië. Precies daar waar nu de grootste onrust heerst en een zware strijd woedt tussen verschillende religieuze groeperingen. Daar waar bij de Al-Aqsamoskee op de Tempelberg in Jeruzalem de drie monotheïstische godsdiensten, die zich alle drie beroepen op Abraham als stamvader, elkaar maar al te vaak in naam van God op leven en dood bestrijden.



Dromen kunnen soms zeer snel in nachtmerries veranderen, die de stoutste dagdromen vernietigen, verpulveren en uiteen doen vallen als korrels stof. De wind van vergetelheid voert ze weg naar onbekende verten.
Achter het gordijn van het wereldtoneel
Dat achter het gordijn van het wereldtoneel de grootmachten van deze wereld (topbankiers, vertegenwoordigers van het militair-industriële complex, geheime diensten en loges) geopolitieke schaakstukken verzetten, hele bevolkingsgroepen tegen elkaar uitspelen en er niet voor terugschrikken om via de gemanipuleerde mainstreammedia diegenen te demoniseren die ze liever kwijt dan rijk zijn, beginnen steeds meer mensen langzaamaan te beseffen.


Onder de dekmantel van de war on terror, gestart door de reborn christian George W. Bush, die zich met zijn hele regeringsploeg in samenwerking met Tony Blair van Engeland en hun beider adviseurs schuldig hebben gemaakt aan grote oorlogsmisdaden, worden aan de pokertafel der grootmachten de kaarten gespeeld, waarop vooral symbolen van macht, oorlog, chaos, corruptie en perversie staan afgebeeld. De droom van veel zieke wereldleiders is een nieuwe wereldorde. Die nieuwe wereldorde in opbouw stort op dit moment al miljoenen in doffe ellende en armoede en creëert overal chaos en angst. Zo wil de machtselite des te sneller haar doeleinden realiseren. Haar nachtmerriescenario en verborgen demonische agenda sturen aan op een ‘clash der beschavingen’, waarbij leugen tot waarheid wordt verheven, totale controle van de overblijvende mensheid hoog genoteerd staat en de eliminatie van de spirituele essentie in de mens via onder andere transhumanistische programma’s wordt nagestreefd. Dat een dergelijk streven zich uiteindelijk op dramatische wijze tegen haar zelf zal keren, dat nog nimmer een groot rijk (van het Egyptische, Babylonische, Syrische, Romeinse tot Roomse rijk) heeft standgehouden, maar gedoemd is tot stof te vergaan, dringt niet tot de machtselite door. Het stof van de door haar zelf veroorzaakte tornado’s en orkanen leidt niet alleen tot verblinding, maar uiteindelijk tot een diepe val.
Zaaien en oogsten
Het tomeloos lijden dat op dit moment over alle levende wezens wordt uitgestort en onze prachtige blauwe planeet tot de rand van de afgrond heeft gebracht, zal zich eens volgens de grote wet van zaaien en oogsten met alle kracht richten tegen hen die dit veroorzaakt hebben. Wie wind zaait, zal storm oogsten. Wie naar de hemel spuwt, zal het speeksel op zijn gezicht krijgen nog voordat het de hemel kan bereiken. Uit het zaad van brandnetels ontstaan geen witte rozen. Zoals een kalf uit duizend koeien altijd zijn moeder weet te vinden, zo zal eens de daad de dader vinden, zei de Boeddha al 2600 jaar geleden.



De machtselite haten, zoals sommigen doen, heeft geen enkele zin, omdat je je dan verbindt met haar energie van haat, die in diepste wezen voortkomt uit niet gekende of niet ervaren liefde. De Boeddha had zelfs mededogen met demonische wezens, al beschreef hij ook uitvoerig het vreselijke lot dat hen wachtte door hun onheilzaam handelen. Mededogen trachten te ontwikkelen is niet hetzelfde als het straffeloos toelaten van misdaden binnen de rechtsorde van een land. Het is van groot belang om wakker te worden, openbaar te maken wat er zich in duisternis achter het wereldtoneel afspeelt, zich bewust te worden van de immens sluimerende spirituele kracht in de mens en die als ultieme mogelijkheid in de menselijke evolutie aan te wenden. Wij hoeven geen eindoordeel te vellen, maar dienen wel zeer alert te zijn dat misdaden tegen het leven niet zonder gevolgen kunnen blijven, dat recht zegeviert boven onrecht, ook al hebben de rechters van deze wereld al moeite genoeg om de talloze misdaden die per dag gepleegd worden, bij te houden. Triest genoeg is her en der de rechterlijke macht gecorrumpeerd en moet Vrouwe Justitia alle moeite doen om haar uit balans geslagen weegschaal nog een beetje in evenwicht te houden. Immers, de sluier waarachter zij eeuwenlang haar ogen bedekte om aan te duiden dat ze zonder aanzien des persoons de aardse wetten van oorzaak en gevolg voltrekt, is al sinds enkele decennia weggerukt door hen die het onderscheid tussen recht en onrecht zijn kwijtgeraakt.


De grote, spirituele, kosmische wetten, die veel jongeren niet meer kennen door gebrek aan inzicht van ouders en leerkrachten, voltrekken zich echter met de regelmaat van de klok, die zelfs uren, minuten en seconden bijhoudt die menigeen vergeten is. Wie scherp waarneemt kan dit zelf concluderen. Met geloof hebben die wetten niets te maken.
Pad van bevrijding
Het huidige dramatische wereldgebeuren, dat diep in het collectief onbewuste van de mensheid ligt opgeslagen, is een mogelijkheid in het eindeloze reservoir van het leven. Omdat het kwaad niet existentieel is, maar substantieel, zal het zich vroeg of laat zelf te gronde richten. Wellicht dat het waarom van dit dramatische gebeuren in de geschiedenis eens duidelijk wordt en zijn plaats krijgt in de immense evolutieboog van tijd en ruimte, waaruit de mens, als uit een labyrint, zal kunnen ontsnappen als hij de draad van volkomen inzicht heeft gevonden, het innerlijk pad van bevrijding heeft ontdekt en dit in volkomen zelfautoriteit tracht te realiseren.
Indoctrinatie en hersenspoeling
Talloze gelovigen, vanuit welke godsdienstige of ideologische visie dan ook, hebben gedroomd van een beloofd land, een nieuw paradijs, een arbeidersparadijs, een Utopia, een nieuw Atlantis, een wereldrijk, een kalifaat, een nieuwe wereldorde. Velen dromen ervan en zijn ervan overtuigd dat zij de ‘uitverkorenen’ zijn, ‘de enige ware kerk’, ‘de beschermelingen van God’, de ‘144.000 getekenden’, ‘zij die uitgered worden’, de ‘ware krijgers van God’, de ‘heiligen der laatste dagen’.



Terwijl anderen nog een tijdje allerlei wereldse verschrikkingen moeten doormaken, omdat ze in deze tijdscyclus nog niet tot inzicht zijn gekomen, of in de afgrond zullen storten om daar het eeuwige hellevuur te moeten ondergaan, menen de ‘uitverkorenen’ in een smetteloos gewaad hun god tegemoet te treden, zonder zich af te vragen hoe dit kosmische spel met allerlei beloftes, openbaringen, doctrines, dogma’s en geloofsovertuigingen precies in elkaar zit en hoe het door een machtselite en andere krachten wordt aangegrepen en uitgebuit om mensen tegen elkaar uit te spelen, een rad voor de ogen te draaien, te bedriegen en te beliegen, in een toestand van slavernij te houden. Dat heet indoctrinatie en hersenspoeling. Door het steeds maar herhalen van bepaalde ideeën en overtuigingen gebeurt er letterlijk iets in de hersenen van talloze personen waardoor het kritisch vermogen afneemt en tot slot zelfs helemaal verdwijnt, de persoon in kwestie volkomen willoos en weerloos wordt en domweg uitvoert wat hem wordt opgedragen. Hoe vroeger met indoctrinatie en hersenspoeling wordt begonnen, hoe groter het ‘succes’.
Verlost worden van God
Toen de fysicus Albert Einstein eens gevraagd werd of hij in God geloofde antwoordde hij: ‘Als u mij zegt wat u onder God verstaat, zal ik u zeggen of ik erin geloof.’  
Pas als alle concepten, ideeën, begrippen en dogma’s over God in ons verdwijnen, is er plaats voor het onnoembare, paradoxaal genoeg zelf ook een naam.   De uitspraak ‘God, verlos mij van God’ van Eckehart leidde mede tot zijn veroordeling en die van zijn leringen. Vlak voor zijn reis naar het tribunaal in Avignon, waar hij zijn leringen persoonlijk zou verdedigen, stierf hij op raadselachtige wijze. Volgens menigeen zou hij vermoord zijn, zoals onder andere Simon Vestdijk in zijn Het geval Eckehart beschrijft. Vast staat dat vóór de dood van Eckehart menigeen die zijn leringen aanhing of praktiseerde, vervolgd of vermoord werd. Nota bene door zijn eigen ordebroeders, de dominicanen, in de Middeleeuwen de grootste vervolgers van de katharen. De naam dominicanen is overigens afgeleid van de Latijnse woorden canes Domini, de (speur)honden van de Heer. 
Kerken, tempels, synagogen, moskeeën en andersoortige heiligdommen zijn maar al te vaak gebouwd ter meerdere eer en glorie van de mens zelf. Hoger en hoger zijn de religieuze torenkrabbers in de loop der geschiedenis geworden. Om dichter bij de hemel te komen? Dichter bij God? Maar wat ‘nader dan handen en voeten’ is, heeft geen torens en transen, geen vergulde koepels of gebrandschilderde ramen nodig. ‘Het koninkrijk Gods is in u’, de staat van totaalbewustzijn is in ons, sluimert als een mosterdzaadje in ons hart en kan uitgroeien tot een grote boom. ‘Het grootste geheim is Christus ín u.’ ‘Allah is nader dan uw halsslagader’, zegt de Koran. En Eckehart, die eens in een preek zei dat alles wat wij over God zeggen een leugen is, drukte het als volgt uit: ‘God is meer nabij dan ik mijzelf nabij ben. Hij is net zo nabij in een stuk hout en een steen, maar u beseft dat niet.’
‘Klief het hout, dáár ben ik. Til de steen op, dáár zult u mij vinden’, lezen we in logion 77 van Het evangelie van Thomas.

  Thomas evangelie

Dát wat altijd is, is alom aanwezig, allesdoordringend, zonder begin en zonder einde. Wie eenmaal de liefde als grondslag van het leven heeft geproefd en vrijkomt van alle godconcepten, dogma’s, ideologieën, godsdienstige overtuigingen, wordt verlost van God door ‘God’, de geest van waarheid die aan iedere beschrijving ontsnapt, geen  middelaar nodig heeft, vrij is van naam en vorm, niet verdedigd hoeft te worden of aangevallen kan worden, maar direct ervaarbaar is in ons hart.



Daar waar het hart is, in het ‘zieleburchtje’, is wijsheid. Wijsheid die boven ‘dit’ of ‘dat’ uitgaat. Om het met Eckehart te zeggen: 

‘Maar nu zeg ik: het is dit noch dat;
niettemin is het een iets dat verhevener is 
boven dit en dat. (…)  Het is vrij van alle namen  en naakt van alle vormen,  helemaal leeg en vrij,  zoals God leeg en vrij in zichzelf is. 
Het is zo volledig één en enkelvoudig
als God één en enkelvoudig is. (…) 
Zo totaal één en enkelvoudig  is dit ‘burchtje’ in de ziel (…),  dat er nooit een kracht of een wijze naar   binnen vermag te kijken, ook God zelf niet’.
 

© Marcel Messing


Marcel messing: Leegte ontledigen



Dertig spaken omringen de naaf,
maar alleen door de leegte in het middelpunt
kan het wiel draaien.
Van leem kan men vaten maken,
maar door de leegte erin kan het gebruikt worden.
Een huis kan pas bewoond worden door de lege ruimtes erin,
waar deuren en ramen toegang toe geven.
Het zijn is alleen maar van nut
door het niet-zijn, de leegte.
Tau Te Tjing 11 
Verhuizing
15 juni 2015.Van Brugge verhuisd naar de Franse Pyreneeën. Honderden verhuisdozen. Vooral dozen vol boeken. Eerst de lege dozen volmaken, dan weer leegmaken. Lege verhuisdozen tonen iets wonderlijks. De leegte erin, omkaderd door een vorm, kan gevuld worden en dan weer geledigd. De lege verhuisdoos heeft de potentie gevuld te kunnen worden. Met duizend-en-een dingen.



Wat is de essentie van die leegte? Is er een essentie? De kwantumfysica leert ons dat vormen op subatomair niveau hun contouren volledig verliezen. Een dans van atomen, deeltjes, golven, nog kleiner, nog kleiner, grondeloos substraat. Leegte... Leegte omkleedt leegte. Een kiezelsteen voor de geest, kortom een koan. Kwantumfysisch gezien blijkt het niets niets anders te zijn dan niet-iets en bevat het niet-zijn de eindeloze potentialiteit tot het zijn, waarmee meteen Shakespeare’s to be or not to be een niet bestaande tegenstelling blijkt te zijn en Sartre’s l’être et le néant een achterhaalde filosofische beschouwing. Het scheppende Woord van het in den beginne, dat ‘vlees geworden is’ (Johannesproloog), is de grondtoon (het eeuwige AUM) die oprijst uit de grondeloze Stilte.



Stilte en Woord zijn onafscheidelijk met elkaar verbonden, een kosmische ademhaling van in en uit, een ‘ebben en vloeden’ (Van Ruusbroec). Ze horen bijeen, zijn geen dualiteit, maar vloeien op natuurlijke wijze in elkaar over (kosmische dag en nacht), zoals waken en slapen.
Het niets, de grondeloze leegte, is de ‘oerzee’ (Genesis), het nog niet gemanifesteerde zijn (chaos) waarin Geest als trilling energetisch werkzaam is en zich in het reflecterend bewustzijn van de mens kan manifesteren als Bewustzijn zonder begin en einde. En dat alles in een kosmisch ritme, een Grote Ademhaling van in en uit. Bij de inademing verdwijnen alle zichtbare levensvormen in de grondeloosheid, de zogenoemde leegte (adempauze tussen in en uit) om bij de uitademing in ‘de tienduizend dingen’ weer zichtbaar te worden. Het niets, de leegte, ‘de graal’, die onafgebroken dag en nacht het leven ‘voedt’, is onuitputtelijk.
Waar verhuisdozen al niet toe kunnen leiden.

Tao is een onuitputtelijk vat van leegte,
grondeloos, voorafgaand aan alles wat is.
Hoeveel er ook uit geput wordt,
het blijft onuitputtelijk,
volkomen leegte,
oorsprong van de tienduizend dingen.
Tao Te Tjing 4 
‘Kwantumzee van licht’
Het licht, in de gedaante van de zon, wordt in bijna alle religies vereerd als bron van alle leven. In mystieke stelsels wordt gesproken van het geestelijk licht dat het zijn doordringt, het purusha van de Veda, de meest subtiele substantie die het heelal doordringt en die zich openbaart via prakriti, de materie of moederstof (‘moeder der duizend dingen’). Prakriti bestaat uit dezelfde oersubstantie als purusha, maar in een ‘lager’ trillingsgetal en wordt bepaald door een aantal kwaliteiten of hoedanigheden, de drie guna’s.
Het licht dat wij dagelijks zien is slechts een zeer flauwe afspiegeling van het geestelijk licht, door zenmeester Dogen Zenji (1200-1253) ‘het ware licht’ genoemd, geheel in de traditie van Bodhidharma.

 Dogen Zenji

In de Shōbōgenzō (verzamelde gesprekken en essays) wordt dit alom aanwezige ‘ware licht’ door Dogen ‘onze ware natuur’ genoemd. Plato verwoordde het geestelijk licht in zijn allegorie van de grot (De Staat, het zevende boek): geketend aan de wereld der vormen, afgekeerd van het (innerlijk) licht, zien we alleen maar het schaduwspel van onze eigen projecties. 
Het licht dat zich manifesteert via onze zintuigen is samengesteld uit ontelbare fotonen en. Het is slechts een afspiegeling van ‘het ware licht’, het Licht der lichten. Het is de Ungrund (Boehme) of ongrond (Van Ruysbeek) van alles, substraat van alle zijn, dat pas manifest wordt in ons als we de ketenen van het schaduwrijk verbreken en ons omkeren naar het volle licht. 
In de kwantumfysica wordt gesproken over het Zero Point Field (nulpuntveld), een oceaan van microscopische vibraties die alles en allen verbindt, een superkracht die reeds vele namen kreeg, zoals prana of brahman (India), manas (Polynesië), tao (China), ain-soph (Kabbalah), implicate order (David Bohm), élan vital (Bergson), Orgon (Wilhelm Reich) en vrill (in de esoterie). Wetenschapsjournaliste Lynne MacTaggart beschrijft in haar boek Het Veld dat het Zero Point Field een ‘kwantumzee van licht’ is, die een oneindige voorraad energie bevat. 
Oogverblindend licht
Het Atman van de hindoes wordt in de upanishads talloze malen omschreven als het zuiverste licht. Als Jezus zegt: ‘Ik ben het licht der wereld’ (Johannes 8,12 ), dan wordt met dit ‘ik’ niet het ego bedoeld, maar het Atman dat brahman is, dat zich vanuit leegte in de wereld der verschijnselen als volheid openbaart. 
Van het licht van het naar alle kanten in het universum gerichte ‘stralende, wonderbaarlijke, grenzeloze gelaat’ van Krishna wordt in de Bhagāvād Gitā gezegd: ‘Als aan de hemel plotseling het licht van duizend zonnen tegelijk zou oplichten, zou dit enigszins de schittering van dit wezen benaderen.’ Door dit oogverblindende licht, dat nimmer door de zintuigen gezien kan worden, schouwt Arjuna van binnenuit het hele universum met zijn talloze vormen, bijeenkomend in één punt (hfdst. 11: 9-12). Krishna komt van het Sanskriet Krsna en betekent ‘Dát wat alles aantrekt’.


In Het Esseense evangelie van de vrede staan soortgelijke bewoordingen als in de Bhagāvād Gitā : ‘Als u zonder met uw ogen te knipperen in de volle zon kunt kijken, dan kunt u het verblindende licht van uw Hemelse Vader aanschouwen, dat duizendmaal feller is dan het licht van duizend zonnen. Maar hoe zou u het verblindende licht van uw Hemelse Vader kunnen aanschouwen, als u niet eens het volle zonlicht kunt verdragen?’ De mysticus Johannes van het Kruis doorschouwde dit licht vanuit het duister.
In de canonieke teksten wordt het ‘verheerlijkte lichaam’ van de Christus, het ‘Corpus Christi’, eveneens ‘oogverblindend’ genoemd. Dit verheerlijkte lichaam oftewel de geopenbaarde (macro)kosmos als ‘lichaam’ van God’ wordt manifest vanuit de leegte. 
In sommige scholen van het mahayana-boeddhisme is sprake van ‘het zuiverste licht’ of het ‘kosmisch lichaam van de Boeddha’ (dharmakaya). In het boeddhisme van ‘het zuivere land’ staat Amitabha centraal. Amitabha betekent ‘grenzeloos licht’ en wordt gesymboliseerd als de Boeddha van de zogenaamde ‘westelijke hemel’.

 Boeddha Amitabha

‘Het zuivere land’ symboliseert hetzelfde als ‘het beloofde land’, ‘het koninkrijk der hemelen’ ín ons (Jezus). Ook wij zijn het licht der wereld. Door ‘arm van geest’ (mind) te worden, vrij te komen van allerlei ‘smetten’ (conditioneringen), wordt dit ‘grenzeloze licht’ onpersoonlijk ‘ervaren’ als Dát wat is. Dit is de betekenis van ‘Zalig de armen van geest’. Ananda (zaligheid, innerlijke vrede) voor hen die leeg zijn van de smetten van de mind. 
De zoheid der dingen
De tathatā of zoheid van alle dingen werd in Siddharta Gotoma manifest doordat hij het pad van het midden ging, waarna hij de Boeddha werd genoemd. De ‘toestand’ van verlichting is gerealiseerd. Boeddha komt van het Sanskriet bodhi, dat licht betekent. Voortaan heet de Boeddha ook tathāgata, hij die tot de zoheid van het bestaan gekomen is, de volmaakte. De soefi’s noemen deze bestaanstoestand fihi ma fihi, het is zoals het is. De ísheid van het bestaan is vervulling van leegte, waarbij leegte en volheid elkaar vervolledigen, oprijzend uit het onkenbare, onnoembare ‘ware licht’, dat voorafgaat aan ‘alle vaders en moeders’ (conditioneringen). Het is het ‘oorspronkelijk gelaat’ of de ‘oorspronkelijke natuur’, losstaand van het rad van geboorte en dood.
In de Chandogya Upanishad vraagt Uddalaka aan zijn zoon Svetaketu om het zaadje van een vijg te splijten. Als hij dit doet, komt Svetaketu tot het inzicht dat het ‘niets’, het ‘niet-iets’, leegte als meest subtiele, onzichtbare bewustzijnkracht, alles doorstroomt. Deze superintelligente bewustzijnskracht, substraat van zijn en niet-zijn, van leegte en volheid, verbindt alles met allen als een parelsnoer (van Krishna) en doordringt alles en allen. Tat tvam asi (Dát zijt Gij), klinkt het herhaaldelijk in de Chandogya Upanishad. Als ik afwezig ben, is Dát aanwezig. Absentie van mij is presentie van Dát. Woorden van eenzelfde strekking vinden we terug in logion 77 van Het Evangelie van Thomas, waarin Jezus zegt: ‘Klief het hout, dáár ben ik [Dát]. Til de steen op, dáár zult gij mij [Dát, Atman] vinden.’ Er is geen plek waar Dát niet is, ook niet in het niets, de leegte. Paradox der paradoxen.
Geen vaste kern
De essentie van de leer (dharma) van de Boeddha is dat alle verschijnselen ‘leeg’ zijn (sunyāta), geen vaste kern, geen eigen, onafhankelijk bestaan hebben.

 Sunyāta

Omdat we in een taaluniversum leven, willen we alles benoemen. Maar de naam is niet het verschijnsel dat door de toverlantaarn van onze geest geprojecteerd wordt op het doek van onze verlangens, gehechtheden en conditioneringen. Het woord ‘leegte’ is een verlegenheidswoord, een betekenisloze ruis in de silo van de taal. Het zegt niets. 
In werkelijkheid bestaan er geen verschijnselen met een vaste kern, is er geen persoon met een vast ik. Alle werkwoorden beginnen weliswaar met ik (gevolgd door jij, hij/zij, wij, jullie, zij), maar bij nadere analyse blijkt dat het ik, dat zichzelf steeds vooropstelt, slechts een samenraapsel te zijn van een vermeende persoonlijkheid, zonder vaste kern. Aan de kapstok van het denken kan niets worden opgehangen, behalve hoeden vol verlangens, verwachtingen, conditioneringen, projecties, illusies, ideeën, concepten, dogma’s. 
Het ik lijkt op een luchtballon vol stippeltjes. Vol van zichzelf ziet het zichzelf als schitterend middelpunt van de sterrenruimte die het meent in te nemen. Maar als de naald van inzicht deze illusie doorprikt is er eindeloze, onmetelijke ruimte. Licht.
Op kwantumfysisch niveau is er niet ‘iemand’ die over zintuigen beschikt, die iets denkt, bezit of doet. Hij die meent kinderen te hebben of geld en niet beseft dat hij niet eens en eigen ik heeft, is volgens de Boeddha een bālo, een dwaas. (Dhammapada V,62) Zo iemand vertellen dat alle verschijnselen leeg zijn (inclusief hijzelf), is proberen de Himalaya van inzicht in een mosterdzaadje te persen. Zoals de lepel in een honingpot nimmer de smaak van honing kan proeven, zo zal de dwaas de wijsheid van een wijze niet kunnen smaken (de Boeddha).
De overschatte persoonlijkheid, het vermeende ik, heeft enig bestaansrecht binnen de wereld van alledag, van tijd en ruimte, maar speelt meestal een waanzinnige rol op het wereldtoneel van verlangen en hechten, oorzaak van een zee van lijden. Christus zegt: ‘Ik moet kleiner worden, Christus (Bewustzijn) in u toenemen.’
De mens die wakker wordt uit de slaap van vergetelheid ‘ervaart’ (zonder vaste kern) dat Bewustzijn eindeloos is en het ik slechts een tijdelijke illusie, die maar al te vaak serieus wordt genomen. Waar grenzeloze ruimte is, is geen plaats voor inperking. Waar eindeloos licht is, heerst geen duisternis. Waar de tegenstelling leegte en volheid, ja, alle tegenstellingen verdwijnen, is ook het splijtende ik verdwenen.
‘Leegte niet echt leeg’
Zenmeester Huang Po, ook wel bekend als Hsi-Yün (9de eeuw), maakte duidelijk dat leegte niet echt leeg is.

 Huang Po

‘De mensen schrikken ervoor terug hun ikbewustzijn los te laten, want ze zijn bang dat ze in een leegte zullen vallen en dat niets hun val zal kunnen stuiten. Ze weten echter niet dat de leegte niet echt leeg is, maar de enige uiteindelijke realiteit.’ 
De (astro)fysicus Stephen Hawking schrijft in zijn boek Het heelal: ’Vóór de oerknal was er een leegte, zo volstrekt dat zij de spot drijft met elke conceptie van leegte.’ 
De wereld der vormen is voor talloze mensen een wurgende cobra geworden. Bijna ongemerkt worden ze opgeslokt door eigen begeerten, door een hechten aan illusies. De mind, die dit alles projecteert, projecteert tegelijkertijd als een vermeend ego tijdruimtelijke energie, die verantwoordelijk is voor ‘wedergeboorte’. Hierdoor wordt het rad van samsara, van geboorte en dood, in stand gehouden en daarmee het lijden. Totdat de giftanden uit de bek van deze wurgslang worden getrokken door het vlammend inzicht dat we niet zijn wat we menen te zijn, maar dat we Dát zijn, zonder geboorte, zonder dood, grenzeloos Bewustzijn. Geboorte en dood vormen bek en staart van de zelfgeschapen ouroboros (een slang die in zijn eigen staart hapt), die we voeren met de muizenissen van de mind. Met ‘onze’ oorspronkelijke natuur, die overigens de natuur van alles en allen is (dus niet iets ‘van mij’), heeft dit ‘reptiel’, dat zetelt in de reptiele hersenen, niets te maken.

 Rad van Samsara
In het door onszelf gecreëerde theater van het ik-gebonden leven verschijnen we enkele momenten op de bühne van het wereldtoneel om iedere keer in een ander decor een andere rol te vervullen. Onwetend schrijven wezelf het scenario van dit theaterstuk, regisseren en acteren het en – indien nodig – zijn wezelf de souffleur, terwijl we vanuit een zaal van onwetendheid toekijken en er nog voor betalen ook. Dit alles overeenkomstig de gevolgen van ons denken en handelen. Immers, wie meent íemand te zijn, produceert vanuit een zogenaamde kern, het ik, een voortdrijvende energetische kracht die na de ‘dood’ opnieuw belevendigd wordt. Ook oorzaken en gevolgen happen in elkaars staart, totdat het moment aanbreekt dat de golf van egoïsme gebroken wordt in de zee van waarheid en het beseft doordringt dat Dát door ons heen handelt en er geen vruchten van handelingen meer zijn die ‘iemand’ toebehoren. ‘Niet ik, maar de Vader (‘ongrond’) handelt door mij heen’, zegt Jezus.


Oorspronkelijke natuur 
Hui Neng (637-714) kwam tot het hoogste inzicht, ‘verlichting’, toen alles wat hij ooit geleerd had als een blad van een boom in de herfst van hem afviel. Allemaal ‘non-sense’. 
‘Eigen geest vinden, nergens op rekenen.’ Deze woorden hoorde hij toen hij brandhout kapte. Er was volkomen helderheid. In één ogenblik was alles duidelijk. Zijn haren stonden overeind, zei hij later. Hij volgde weliswaar  nog een aantal lessen bij Hung-Jen, de vijfde zen-patriarch, waarbij hij zich vooral richtte op de diamantsoetra, waarin leegte, wijsheid en de ‘volkomenheden’ die naar de ‘andere oever’ leiden, centraal staan.
Hui Neng doorschouwde dat ‘alles leegte is’. De waarheid kan niet nagestreefd worden, niet bereikt, niet gegrepen. Een plotselinge bliksemflits van inzicht trof hem. Het ego viel als een rijpe vrucht van de boom van dualistisch kennen en verlangen.

 Hui Neng
We hoeven geen bidsprinkhanen te zijn en onze vleugels van onwetendheid tegen elkaar te wrijven om een God in ‘de hemel’ te vermurwen of te smeken iets te verkrijgen tijdens eindeloos knielen en opstaan. In de tot stilte gekomen kakelende geest kan een mens rede en geloof, kennis en onwetendheid overstijgen en samenvloeien met onze Vader, de grondeloze grond. Op de ‘top van de berg’, symbool van universeel Bewustzijn, openbaart zich de ‘vervolmaking’, de oorspronkelijke natuur. Menig leerling valt helaas op dit ultieme moment door zijn geconditioneerde bewustzijn in slaap en mist zo de boot naar de ‘overkant’ van zichzelf, de vervolmaking. ‘Wees volmaakt, zoals uw Vader in de hemel volmaakt is.’ Kom tot vervolmaking in grondeloze leegte, die zich uitstrekt tot alle hemelrichtingen.
De oorspronkelijke natuur lijkt veraf, maar is ‘nader dan handen en voeten’, dichterbij dan de eigen hartslag. Eraan denken brengt ons mijlen ver ervandaan.
Leegte en volheid 
Het pleroma (vol-ledigheid) van de christen komt overeen met de uitspraak uit de Hsin-hsin-ming: ‘Ontwaken is ontstijgen aan zowel vorm als leegte’. Uitspraken als ‘God is een eeuwig niets’ [niet-iets] van Eckehart en Silesius zijn al in de Veda te vinden. De via negativa van de mysticus is gelijk aan het neti-neti (niet dit, niet dat) van de Veda.



Zeggen dat alles leegte is en vorm ‘slechts’ een illusie, getuigt van onwetendheid. Ook de tijdelijke vorm is uitdrukking van ‘de enige uiteindelijke realiteit’. 
De door de spitsvondige rede bedachte ‘godsbewijzen’ van de kerkleraar Thomas van Aquino (13de eeuw), beschreven in zijn Summa Theologica, bleken ‘een strootje in de wind’ te zijn toen hij plotseling getroffen werd door een grondeloze ervaring. Een liefdevolle oplawaai van het ‘ware licht’, dat ook Nicolaus Cusanus trof toen hij op een boot gedachteloos naar de golven van de zee tuurde. Golf en zee ineen, coïncidentia oppositorum (het samengaan der tegendelen), licht in licht.Om Dát te realiseren dienen alle ideeën, concepten en (schijnbare) tegenstellingen in onze geest weg te vallen. Dat is de ware ‘armoede van geest’. Jacob Boehme leert ons dat we ‘boven schepper en schepsel’ kunnen uitstijgen. Teresa van Avila spoort ons aan om als een ‘vlinder’ in het vuur van het eeuwige licht te verbranden en Eckehart verzuchtte: ‘God verlos mij van God’, voordat hij rust en vrede vond in de oergrond. 
Afhankelijk bestaan
Niets bestaat onafhankelijk. Alles is met alles verbonden, verzinkt in één en dezelfde ongrond, leegte. Paticcasamuppāda (de Boeddha) betekent de totale interdependentie van alles, wat ook de snarentheorie van de fysica steeds meer blootlegt. 
Het uitblussen van het onjuiste inzicht, een vaste kern (eigen atman of zelf) te hebben, heet nirvana. Het is het einde van de zelfgeschapen mind control. De loopplank naar de leegte is het pad van het midden, dat begint met het juiste inzicht.
‘Wie mij ook maar iets durft te vragen over leegte krijgt een oplawaai met mijn stok’, zei zenmeester Hakuin (1686-1769). En lekenbroeder P’ang (12de eeuw) schreef: ‘Grijp leegte en leegte is vorm. Grijp vorm en vorm is leegte. Leegte en vorm zijn niet van mij. Rechtop gezeten, zie ik mijn bakermat.’ Wie ‘rechtop’ zit, zit in zijn midden, vermijdt alle uitersten.
Wij zijn een dans van licht, een golf in de oceaan, een flits in de tijd en tegelijkertijd het licht dat tijd en ruimte overstijgt, de oceaan.



Toch leven de meeste mensen als een afgescheiden golf die neerslaat op de stranden der vergetelheid om daar uit te drogen in een verloren bestaan. Niets bestaat als een onafhankelijk deel. Alles is één.
Spreken of schrijven over leegte is uiteindelijk een onmogelijkheid. Beelden, namen, concepten zijn een zichzelf verslindend vuur van betekenisloosheid. Bevrijding van waan en daardoor ook van lijden is altijd onmiddellijk, zonder middel. 
Het verhaal gaat dat nog vlak voor de ‘dood’ van de Boeddha een leerling hem vroeg om nog één keer de leer samen te vatten. De Boeddha zweeg, pakte vervolgens twee bedelkommen, zette die omgekeerd op elkaar en ‘stierf’. Wat deelde de Boeddha woordloos mee? Leegte in leegte. Wat begrepen een aantal leerlingen? Dat zij na het heengaan van de Boeddha ter ere van hem stoepa’s moesten bouwen. Maar een Boeddha gaat nergens heen, want hij is van nergens gekomen. 
Waar een lege bedelkom al niet toe kan leiden.
Antropoloog-filosoof en vergelijkende godsdienstwetenschapper Marcel Messing woont na een verblijf van 14 jaar in Brugge weer in de Franse Pyreneeën. Hij publiceerde 25 boeken, vele artikelen en dichtbundels. Na honderden lezingen en themadagen werkt hij nu in een rustiger tempo aan een aantal publicaties, in het volle besef dat je, ondanks een aantal verhuizingen, je je huis niet hoeft te verlaten om tot realisatie van het Zelf te komen. Het is een kwestie van een innerlijke verhuizing. Verhuisdozen zijn daarbij niet nodig.



Dit artikel is de complete weergave van een kortere versie, verschenen in Inzicht jaargang 7, nummer 4, november 2015
© Marcel Messing