= Welkom =


Welkom op de website Kinderen van het Licht


In dit nieuwe tijdperk van wakkerworden
waarin de wereld talloze veranderingen
ondergaat die de mens zelf heeft geschapen
uit onwetendheid, wil deze website terug
gaan naar de bron.
De kinderen van het Licht zullen wereldwijd
opstaan en leiden vanuit hun innerlijke kracht
Laten we hand in hand de waarheid aan het
licht komen en ons verbonden bewustzijn
samen sterken tot een wereld van eenheid.


1 november 2013

Politiek op dood spoor in het watermantijdperk



Aan het einde van het Vissentijdperk kunnen we elke dag in de media getuige zijn van het failliet van de politiek. Met de clash tussen Democraten en Republikeinen en daarme de ‘shutdown’ in America als absolute dieptepunt. Maar ook de Algemene Beschouwingen in Nederland zijn kenmerkend voor de oude manier van denken. Niet dat politici geen goede mensen zijn – er zitten zeer getalenteerden bij – het is het systeem en het daarbij behorende denken dat hen gevangen houdt.
In een internationale enquête blijkt dat in de meeste landen de politieke partijen als de meest corrupte instituten van de maatschappij worden gezien. Meer dan de helft van de ondervraagden was van mening dat hun regering ‘grotendeels of volledig wordt gecontroleerd door een kleine groep actoren die uit eigen belang handelt’. De politiek staat er niet best voor.

Wij in het Westen denken dat we met onze democratieën een superieur politiek systeem hebben. We zien het als een soort eindpunt van beschaving. Het tegendeel is waar, we zijn pas aan het begin. Pas in het Watermantijdperk komt de werkelijke macht aan het volk.

Nu is er vooral de machtspolitiek van verdeel en heers. De belangen van partijen en van organisaties als vakbond, bedrijfsleven en andere lobbygroepen zijn veel machtiger dan de stemmen uit het volk. Natuurlijk, Nederlanders stemmen om de vier jaar, maar na verkiezingen krijgt het spel in en rond Den Haag een eigen dynamiek.
Tot nu toe waren wij als bevolking nog niet zo ver om dit spel goed te doorgronden en om de beloften en verhalen van de politici op waarde te schatten. Daarom hebben we nog steeds – zou je kunnen zeggen – de politiek en de politici die we verdienen.
En tegelijkertijd is het ook heel lastig voor ons burgers om er een vinger achter te krijgen, ook omdat de mainstream-media nog teveel met de waan van de dag meegaat. Hierdoor worden we teveel afgeleid van wat er werkelijk speelt.

We gaan dus graag prat op onze democratieën, maar zelfs in de grootste democratie in de wereld, Amerika, is toch sprake van een dictatuur. Van Rusland vinden we dat normaal, vooral tijdens het communisme: veel gelijkheid maar weinig vrijheid. Dat was en is een politieke dictatuur. De staat dicteert.
In de Verenigde Staten daarentegen is weinig gelijkheid, maar weer veel vrijheid. Maar tóch kun je stellen dat er sprake is van een dictatuur, namelijk een economische. De markt dicteert. Niets machtiger dan de vrije markt en ‘haar onbegrensde mogelijkheden’. We hebben het gemerkt in 2008, en komen er steeds meer achter: ‘the system isn’t broken, it was build this way’.

Ook dit kapitalistische systeem blijkt heel kwalijk voor planeet en bevolking. Niet voor niets noemt Benjamin Creme de marktkrachten ‘de krachten van het kwaad’. ‘Elke regering die haar beleid baseert op het blind volgen van marktkrachten leidt haar volk tot de ondergang’.

Ook Nederland is – weliswaar een mildere versie – een economische dictatuur. De economie en financiële wereld dicteren voor een groot deel onze politiek. Terwijl we al heel goed weten dat dat niet werkt. In het eerste de beste managementboek wordt altijd gewaarschuwd voor ‘de financiële man cq. boekhouder’ als baas van een bedrijf : financiële budgetten, prognoses, winst, cash flowstromen gaan de richting bepalen met als resultaat dat de ziel uit het bedrijf stroomt. Een lege huls cq. geldmachine blijft over en het is wachten op een langzame dood.

Deze economische manier van denken kreeg in de politiek goed de overhand in de jaren negentig. De markt was de oplossing. Met de deregulering, privatisering en marktwerking in de publieke dienstverlening als gevolg. ‘De omarming van het neoliberalisme heeft vrij baan gegeven aan de afbraak van de staat, het casinokapitalisme en de inhalige graaicultuur’(historicus Van der Dunk). Of zoals socioloog Van Schinkel het formuleert: ‘Politiek is op sterven na dood, het is louter probleemmanagement geworden, bedreven door ‘laffe boekhoudpolitici’.
Ondertussen zien we dat ook de kunst en de ontwikkelingshulp met de ogen van een boekhouder en handelaar bekeken worden, ‘wat levert het ons op’. Maar ook het strafbaar stellen van illegaal verblijf is een teken van de verharding en desinteresse van de koele rekenaar. Terwijl het de Nationale Ombudsman Brenninkmeijer juist zo opvalt dat het ons – het volk – vooral gaat ‘om de onderlinge verhoudingen: we maken ons zorgen om intolerantie, asociaal gedrag, verharding, verhuftering, zelfs in tijden van crisis.’

Gelukkig komt er verandering. Het Watermantijdperk is het definitieve einde van de ideologieën en van de ‘–ismen’. Niet alleen het communisme, ook het kapitalisme zal verdwijnen. Duitsland is met zijn hereniging eigenlijk al een uiting van het samengaan van deze twee systemen. Geholpen door de nieuwe Waterman-energieën zullen de Duitsers in de toekomst met iets anders en nieuws komen. Wellicht zullen zij een nieuw soort democratie voor de rest van de wereld laten zien. Wie weet.
Maar zoals nu, bij een gebrek aan visie en perspectief, bij gebrek aan een richting voor de toekomst – wat is werkelijk belangrijk in het leven – ontstaat er ruimte en tijd om in de breedte alle kanten op te gaan. In plaats van vergezichten en toekomstbeelden, boezemt men de bevolking angst in met het spookbeeld van terroristen, onveiligheid en een economische crisis. In die ruimte springen populisten en andere politici die inspelen op nationalistische en beschermende gevoelens.

Door het gebrek aan visie wordt tevens het middel belangrijker dan het doel. Het voortbestaan en de partij zélf wordt een doel in plaats van een middel. Op deze manier wordt elk wereldje uiteindelijk een gesloten wereldje. Zo verzuchtte een populaire politicus hier: ‘De belangen van de bevolking interesseren mij geen bal, ik ben uitsluitend geïnteresseerd in de belangen van mijn kiezers’.
Ook in Amerika spelen de Democraten en Republikeinen een gevaarlijk spel. Zij gunnen het licht in elkaars ogen niet. Maar in vele landen gaat dit op. Het is de wereld van de persoonlijkheid die regeert, niet die van de ziel. Het is namelijk de persoonlijkheid die denkt in afgescheidenheid, ik en de ander.
Het is de wereld van de persoonlijkheid die denkt in nationalisme en denkt in relatie tot anderen …  ‘what is in it for us’ … hoe kunnen we er beter van worden. In plaats van: wat dient het algemeen belang? Wat dient het klimaat, natuur, planeet en mensheid? Als Rutte een deal met Europa sluit – of bilateraal met een land – dan haast hij zich te zeggen hoe goed het wel niet voor onze handel en economie is. O wee, als alleen de ander, het klimaat of het geheel er van profiteert.

Het is deze wereld, de wereld van afgescheidenheid, van confrontatie en van het bovenliggende economische systeem, die ons gevangen houdt in de huidige crises. Over de hele wereld is daarom een soort patstelling, links en rechts houden elkaar in evenwicht of beter gezegd, ‘in gijzeling’. Dit gegeven is kenmerkend voor de overgang van het ene naar het andere tijdperk. Want het verschil tussen links en rechts zal uiteindelijk verdwijnen, zo ook het streven naar eigen belang.
Want de Vissenenergie is er nog, maar wordt steeds minder. Het zijn vooral de Vissen-structuren die nog bestaan, en daaraan gekoppeld een bepaalde manier van denken. En het is de Watermanenergie die heel sterk opkomt en met de maand sterker wordt, waardoor er een sterk nieuw tegenwicht ontstaat en ondertussen ook de overhand krijgt, maar dit nog niet kan uitdrukken in werkelijke vorm en macht.
Door deze sterk opkomende Watermanenergie kunnen wij als bevolking de dingen steeds beter doorzien. De roep om eerlijkheid en authenticiteit wint aan terrein. Het is dan ook niet verbazingwekkend dat autoriteiten in de volle breedte in de samenleving van hun voetstuk gevallen zijn.

De ‘eerste voorzichtige regendruppels’ van de Watermanenergie waren de oorzaak van de Franse Revolutie: vrijheid, gelijkheid & broederschap. Drie begrippen als voorbode van het komende Watermantijdperk. Want in dit tijdperk zullen ze tot volle wasdom komen en zullen wij pas goed begrijpen wat deze inhouden. Groei, bezit en winst worden dan eindelijk vervangen door duurzaamheid, juiste verhoudingen en gezamenlijkheid.

In deze nieuwe stroom zullen mensen uit alle geledingen van de bevolking opstaan en zich bemoeien met het belang van het land en de wereld.
Democratie zoals het bedoeld is … we gaan het echt meemaken.


Ronald Jan Heijn

Geen opmerkingen:

Een reactie posten