Ego

Ego is een beweging. Het is een werkwoord. Het is niet iets statisch. Het is de na-de-feiten-beweging van het denken dat altijd wil worden. Met andere woorden, ego's bevinden zich altijd op het pad. Ze gaan het pad van de psychologie, het spirituele pad, het pad om meer geld of een betere auto te krijgen.

Dat gevoel van "ik" is altijd bezig met worden, altijd aan het bewegen, altijd iets aan het bereiken. Of het doet het tegenovergestelde - het beweegt achteruit, het verwerpt, het ontkent. Om op gang te kunnen blijven heeft dit werkwoord dus beweging nodig. Daarom doet het werkwoord - laten we het "egoën" noemen - niets als we niet bezig zijn met worden. Zodra een werkwoord stilstaat is het geen werkwoord meer. Zodra je niet meer hardloopt, is er niet zoiets als hardlopen - het is weg ; er gebeurt niets. Dit ego-gevoel moet blijven bewegen, omdat het verdwijnt zodra het stilstaat, zoals hardlopen verdwijnt als je voeten stilstaan.

Wanneer we dit echt tot ons laten doordringen en inzien dat er geen ego is, alleen egoën, zien we wat het ego werkelijk is. Daardoor komt er vanzelf een eind aan het najagen of het afkeren van iets. Dit stoppen moet rustig gebeuren en op een heel natuurlijke wijze, want als we proberen te stoppen, dan hebben we die beweging weer. (...) "