Wat is er fris aan je denken.
Wat is er oorspronkelijk aan?
Alles is geleend.
Wanneer iemand een oude, gebruikte auto koopt, vraagt hij zich ontelbare keren af, of hij hem zal aanschaffen of niet.
Je staat er nooit bij stil, dat je gedachten al door velen zijn gebruikt.
Al je gedachten zijn geleend, oud, afval.
Velen hebben ze weggegooid.
Maar je blijft erin geloven, omdat dit denken een truc geleerd heeft en die truc is: hoe moet ik beloven?
Het blijft beloven.
Ik zal je alles geven.
Heb je behoefte aan God?
Ik zal je God geven.
Wacht even.
Doe zus of zo.
Span je in, hoop en bid en dan zul je hem ontvangen!
Het denken stelt altijd uit.
Het zegt: 'morgen zal het gebeuren.'
En die morgen komt nooit.
Die morgen kan niet komen. Alles wat komt, komt altijd vandaag.
En het denken verplaatst alles naar morgen.
Het belooft je - in de toekomst.
Of het nu de hemel is, of God, of moksha, of nirvana - het belooft je altijd 'in de toekomst'.
Meditatie, zen, belooft je nooit iets.
Het geeft je alleen maar het hier-en-nu.
Maar denken is uitstel.
Het zegt: het zal gebeuren.
Het zal geleidelijk gebeuren.
Ga stukje bij beetje.
Haast je niet.
Op dit moment kan er niets gedaan worden.
Er is tijd nodig en de weg is lang.
Er moet veel gedaan worden, hoe wil je het anders bereiken als je het zo niet doet?
Het denken verdeelt altijd het doel en het middel.
In werkelijkheid bestaat er geen verdeeldheid.
Elke stap is het einddoel en elk moment is nirvana.
Het heden is het enige dat bestaat.
De toekomst is hoogst bedrieglijk: het is de schepping van het denken.
Maar jij gelooft in het denken en het is werkelijk prachtig om te zien dat je er zelfs niet moedeloos van wordt!
Je wordt zelfs niet moedeloos van je eigen hersenactiviteit.
Je blijft ernaar luisteren.
En het denken is de duisternis; het donkere deel van je wezen, waarin geen licht doordringt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten