Het woord
“ik” is maar een instrument;
het
strookt niet met de realiteit.
Het
is een noodzakelijk woord,
zelfs
Boeddha gebruikt het.
Het
is goed als communicatiemiddel, het geeft iets aan, maar het strookt met geen
enkele realiteit.
Als
ik “ik" zeg, gebruik ik simpelweg een woord om mezelf aan te duiden,
maar als je in mij kijkt zul je daar geen ik vinden.
Ik
heb het niet gevonden.
Ik
heb gezocht en gezocht en gezocht.
Hoe
meer ik naar binnen keek,
des
te meer ging het in rook op.
Het
ik bestaat alleen als je niet naar binnen kijkt.
Het
kan alleen bestaan als je niet kijkt.
Zodra
je kijkt verdwijnt het ik.
Het
gaat net zo als wanneer je licht in een donkere kamer brengt; dan verdwijnt
de duisternis.
Je
blik naar binnen is een licht, een vlam.
Je
vindt er geen duisternis –
en je
ik is niets dan ingedikte duisternis.
Osho
Geen opmerkingen:
Een reactie posten