Vrouwe Justitia
Een reisverhaal door het landschap van recht en onrecht
Op mijn reis door vele landen
zag ik uw hemelse gestalte veranderen.
In Babylon, Heliopolis, Rome en Athene,
in Constantinopel en Ankara,
in New York en Moskou,
in Parijs, Brussel, Den Haag en Jeruzalem,
overal ter wereld zag ik het.
Van een waardige, gesluierde godin,
die eens rechtopstaand oordeelde
zonder aanzien des persoons,
het zwaard van geestkracht in de hand,
de weegschaal van daad en gevolg in balans,
zag ik u veranderen in een schimmige gestalte
die zich voortaan zonder sluier verborg
achter steeds dikker wordende wetboeken
van wetgeleerden en schriftgeleerden,
zag ik het zwaard van partijdigheid,
de weegschaal uit balans.
Toen u nog de godin van het recht was,
afgestemd op de kosmische wet van oorzaak en gevolg,
zag ik het grote mededogen
dat zich achter uw sluier verborg
van waaruit u, na wikken en wegen,
uw vonnis voltrok
en hun die onrecht begingen
de spiegel voorhield
van de gevolgen van hun daden.
In het wisselend decor van de wereld
wisselde ook u regelmatig van rol.
Toen harde en donkere geluiden
uit schorre kelen klonken,
demonen slag leverden met strijders voor de waarheid,
goden en giganten elkaar bestreden,
tempels van het recht bouwvallig werden,
zag ik de weegschaal van het recht bezwijken
onder het gewicht van onrecht.
Nu eens zag ik u verschuilen
achter godsdienstige wetten en plichten,
dan weer heulen met priesters van onderdrukking,
luisteren naar inquisiteurs, kruistochtridders,
religieuze machthebbers, papen en presidenten,
verdorven lieden die steun zochten bij valse goden,
gebeeldhouwd in vergane tijd.
Soms hoorde ik u een oordeel vellen
over zwakken en zieken,
over armlastigen en verdwaalden,
zag ik dat u onderscheid maakte
tussen mensen van rang en stand,
van afkomst en status,
van verschillende kleur en taal,
zag ik hoe u bereid was u te tooien
in de scharlaken mantel van ontucht
en het recht verkrachtte.
Terwijl mensen kreupel door de straten liepen,
zat u op een vergulde troon
naast de vorsten van deze wereld,
bedwelmd door de roes van wereldse macht.
Steeds meer volgde u de adviezen op
van de machtigen en de rijken der aarde,
werd u van de rechtschapen Vrouwe Justitia
de hoer van de prinsen der duisternis.
Onder de naam van het recht
zaaide u splitsing en verdeeldheid
waarbij sierlijke toga’s van macht
zich ritselend om u heen bewogen
en protserige pruiken van lang, krullend haar
perkamenten gezichten vol leugens verborgen.
Uw aura van licht verbleekte
in de naderende wereldnacht,
uw gerechtshoven en tribunalen
zijn steeds meer in handen gevallen
van overspelige machten achter het wereldtoneel,
van hen die regeringen regeren,
van hen die vaak een dubbelleven leiden,
van adviseurs die leven van de adem van bedrog.
Uw stilzwijgen werd groter en groter
naarmate oorlog, foltering, onderdrukking,
slavernij, apartheid, armoede, uitbuiting,
economisch bedrog, diefstal, geweld,
seksueel misbruik, grove leugens en terreur
over heel de wereld toenamen
en kreten van lijden overal hoorbaar waren.
Zelfs binnen de tempels van het recht
is het onrecht al binnengeslopen
en dreigen de lichtende zuilen van de waarheid
bedolven te worden onder de grijze as van de leugen.
Vrouwe Justitia,
hoort u dan niet dat zij die de waarheid spreken
voor leugenaar worden uitgemaakt,
veroordeeld worden door het kromzwaard
van zogenaamd recht?
Merkt u dan niet dat de machtigen der aarde
zich verschuilen achter eigen gemaakte wetten
die zij u vanuit hun duistere en geheime plaatsen dicteren?
Vrouwe Justitia,
ziet u niet hoe premiers en monarchen,
dictators en oligarchen,
bankiers en farmaceuten,
drugsbaronnen, oliemagnaten en wapenhandelaren,
kindermisbruikers en sporthelden,
politici en priesters,
inspecteurs, deurwaarders en cipiers,
juristen, advocaten en procureurs,
officieren van justitie en rechters
u steeds meer gekneveld hebben,
de teugels van het recht in hun handen namen,
en u mennen voor de koets van hun leugens?
Vrouwe Justitia,
ziet u dan niet de ontelbare ogen
die u aanklagen vanuit vertrapt recht,
omdat u maar al te vaak onrecht zegevieren laat
in theatrale schijnprocessen?
Zie u dan niet hoe het leger van
onschuldig veroordeelden dagelijks groeit?
Dit leger draagt geen wapens,
maar vaandels van waarachtigheid.
Het wandelt vreedzaam
door stegen en straten,
door provincies en landen.
Wacht het op een nieuwe Émile Zola
die zal roepen: ‘Vrouwe Justitia, j’accuse’?
Vrouwe Justitia,
ik heb een droom.
Een droom dat u weer opstaat in waardigheid,
de sluier van licht en waarachtigheid
weer volwaardig draagt
en vanuit de kracht van de onmetelijke geest
nimmermeer mensen oordeelt of veroordeelt
die strijden tegen onrecht,
die opkomen voor het heil der levende wezens,
die klokken luiden in dorpen, steden en landen –
mensen waarvan u diep in uw hart weet
dat zij een rechtvaardige strijd voeren,
trouw aan het leven.
Vrouwe Justitia,
ik heb een droom.
Een droom waarin ik u zie oprijzen uit het graf
van de in ontbinding zijnde rechten van de mens,
gekleed in de onkreukbare mantel van eerbaarheid,
gerespecteerd door alle mensen,
die niet meer gevraagd worden
om voor u recht te gaan staan
als u de rechtszaal van de wereld binnentreedt.
Immers, u staat nu op voor hen,
in naam van het recht, de wijsheid en het mededogen.
Vrouwe Justitia,
zal eens de tijd aanbreken dat uw rol vervuld is,
dat alle rechtszalen en wetboeken gesloten kunnen worden,
omdat het in het hart van ieder mens geschreven recht,
het eeuwige licht der waarheid, zegevieren zal?
© Marcel Messing
Geen opmerkingen:
Een reactie posten