Bevrijding van het mechanische Ego

De mechanische mens

Daar sta je dan. Met een ‘stam’ in je brein die je waarneming van de wereld drastisch filtert en ingesleten neuronensporen als vertakkingen van die ‘stam’ die je respons op je beperkte waarnemingen programmeren, ondersteund door verslavende chemische stoffen die de intensiteit van de ‘hitte’ bepalen. Dit heet de ‘mechanische mens’. Het grappige is dat we helemaal verslingerd zijn aan onze ‘mechanismen’. We noemen ze namelijk ‘ik’. De hierboven geschetste programmering geeft ons een ik-gevoel: een begrensde en gedefinieerde identiteit met ‘hitte’ als verslavend element. Zo’n identiteit sluit aan bij het lichaam en dat geheel voelt veilig zelfs als de ervaring onprettig is. Daarom willen we die identiteit zo graag voeden, verdedigen en uitbreiden. En de wereld van alle dag bewijst het: het is de mensheid van dit moment.

Disidentificatie

Disidentificatie is niks anders dan je geleidelijk bewust worden van de ‘mechanica’ van je ego-bewustzijn. Een bewustzijn dat op afstand toekijkt en waarneemt hoe datgene dat je ‘ik’ noemt, functioneert. Een onafhankelijke, onvoorwaardelijke en liefdevolle getuige die niet anders doet dan zich bewust zijn van het mechanische bewustzijn. Een meta-bewustzijn. Via dit bewustzijn komt het onderzoek op gang waarom datgene dat zich ‘ik’ noemt, juist die gedachten en gevoelens heeft en juist die handelingen verricht als reactie op ervaringen. Bovendien neemt dit bewustzijn waar welke ervaringen wel en welke niet worden gefilterd.

Het is dit meta-bewustzijn dat de ervaring van het mechanisch bewustzijn ervaart.

Bron: http://www.bronbewustzijn.eu/index.php?mode=CONTENT&pID=41