Nu dagen naar hun einde snellen

Nu dagen naar hun einde snellen,
licht herboren wordt uit schoot der duisternis,
nu leugens overal ontmaskerd worden
tussen coulissen van verward wereldtoneel,
nu mensen aarzelend balanceren
tussen vrees en hoop,
nu ijzeren schaal op barsten staat
en waarachtig leven zich vrijmaakt
uit vlies van vergane tijd,
raakt licht op ontelbare plaatsen
verduisterde aarde aan
die schoksgewijs haar grootse luister toont,
grondtoon van het eeuwig AUM weer klinken laat,
geest van licht en liefde waaien doet
naar geteisterde windstreken.
*
Al is er angst en lijden nog,
zacht worden witte vleugels
van genezing uitgeslagen
om gekwetst leven op te tillen
tot ongekende hoogtes.
*
Wees stil nu
en daal af in de grot van het eigen hart
waar goud van eeuwig leven schittert,
wierook van heelheid geurt,
mirre van wijsheid dood tot leven wekt,
en zie het kindeke,
dat duizenden keren
tot zwijgen werd gebracht
maar nu als nooit tevoren
glimlacht in het licht,
ons wakker kust
uit diepe slaap van vergetelheid.
*


Moge licht en liefde je pad verlichten,

Marcel en Marijke Messing

Bron: http://marcelmessing.intelly.nl/content.asp?m=M8&s=M28&ss=P237&l=NL